ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงประตูห้องถูกเคาะ ทำให้ศลิษาผละออกจากอ้อมกอดเทวินท์ตอนที่เขาเผลอ ได้ยินเขาจุปากเหมือนไม่พอใจ เธอรีบเผ่นไปเปิดประตูแทนเขา ในใจหวังว่าขอให้เป็นพนักงานมาขอร้องให้เช็กเอาท์ก่อนเพราะห้องเต็มแขกเยอะหรืออะไรก็ตามแต่ แต่พอเปิดประตูแล้วก็เห็นว่าเป็นซิลวี่ที่ยืนหน้าบึ้งอยู่
“วินท์ล่ะ”
ศลิษาไม่ได้ตอบคำถามแต่เปิดประตูอ้ากว้างขึ้น ซิลวี่ไม่ได้เดินเข้าห้อง แต่เป็นเทวินท์ที่เดินมาที่ประตูแทน
“มีอะไร”
“มีเรื่องด่วนที่เมืองไทย นายต้องกลับพร้อมกับฉัน” ซิลวี่ บอกเสียงเครียด “ตอนนี้เลย”
ศลิษาถอยออกมาจากประตู ปล่อยให้พวกเขาคุยกันเองเพราะจากนั้นซิลวี่และเทวินท์ก็พูดคุยกันด้วยภาษาจีนเหมือนจะไม่อยากให้เธอได้รู้เรื่องด้วย คนที่เริ่มพูดก็ไม่ใช่ใครเป็นเทวินท์เองนั่นล่ะ จำได้ว่าเคยขอร้องเขาว่าอย่าพูดภาษาที่เธอไม่เข้าใจเขาได้เพียงแต่ยิ้มๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ทำตามที่บอก เพราะตอนนั้นเขาไม่ได้รับปากเ
