เสียงเอ็ดอึงที่บังเกิดขึ้นถึงยังไม่ดึกมากมายแต่การเรียกรถม้าการสั่งตามหมอทำเอาสองสามีภรรยา (กำมะลอ) ที่กำลังเพลิดเพลินกับงานและตำราของทั้งคู่จนต้องต่างเงยหน้าขึ้นมาจากสิ่งที่ตนเองสนใจแล้วจึงเป็นมู่หรงฮ่าวเฉินผู้เป็น’ คุณชายใหญ่’ แห่งจวนมู่หรงจึงขยับกายลุกขึ้นก่อนเพื่อจะต้องมีหน้าที่ต้องไปตรวจดูโดยรอบบริเวณจวนแทนผู้เป็นบิดาที่แก่ชรามากแล้ว
“เสียงดังมาจากจวนรองขอรับ”
เป็นหมิงเซินที่หูตาว่องไวเร่งมายืนรายงานผู้เป็นนายสมกับเป็นคนสนิทของท่านรองเจ้ากรมอาญา เท้าแกร่งจึงก้าวนำลงจากเรือนไปก่อนเป็นคนแรกพอหูของจ้าวเล่อเยียนได้ยินเสียงเหล่าฮูหยินร้องดังแทรกมาด้วยจากที่ตอนแรกว่าจะไม่ก้าวไปวุ่นวายกับจวนรองจึงอดใจไม่ไหวต้องขอเสนอหน้าไป’ ขายเผือก’ กับเขาสักหน่อย
“พี่ฮ่าวเฉินรอเล่อเยียนด้วยน้องได้ยินเสียงร้องของท่านแม่สามีเจ้าค่ะเกรงว่าจะเกิดเรื่องกับท่าน”
อย่างน้อยนางจะต้องไม่แสดงออกไปให้สามีกังขา
