ที่โรงพยาบาล ริต้านั่งอยู่หน้าห้องเธอยังคงนั่งร้องไห้สะอื้นมือทั้งสองข้างกุมกันแน่น โจ้ที่เพิ่งฟื้นแม้จะยังไม่หายดีแต่ตอนนี้เขาเป็นห่วงน้องสาวของเขาที่เอาแต่นั่งร้องไห้
"ริต้า ไคท์ถึงมือหมอแล้วเดี๋ยวมันก็ฟื้น" โจ้ลูบศีรษะเธอเพื่อปลอบใจ
"แต่โดนยิงตั้งหลายนัด เฮียเอาตัวเข้ามาบังกระสุนให้หนูทำไม" ริต้าสะอื้นเธอรีบเช็ดน้ำหูน้ำตาตัวเองออกพยายามที่จะไม่ร้องแต่มันก็อดไม่ได้ภาพที่ไคท์วิ่งเข้ามาโอบกอดเสียงปืนยังคงดังก้องในหัวของเธอ
"เพราะหนูเฮียถึงเป็นแบบนี้ เพราะหนูคนเดียว" มือที่สั่นไหวยกขึ้นปิดใบหน้าแล้วร้องไห้โจ้ขยับเข้าไปโอบกอดริต้า
"มันไม่ตายง่ายๆหรอกเชื่อพี่สิ เลิกร้องไห้ได้แล้วนะเด็กดี"
"แต่ว่า หนู"
"ก็บอกว่าไม่ทำแผลไง" ทั้งสองสะดุ้งริต้าหันไปมองเหนือที่กำลังทะเลาะกับนางพยาบาลที่ต้องการเข้าไปทำแผลให้เขา แต่ทว่าเขากับไม่ยอมให้ทำ เหนือชี้ไปที่ประตูห้องผ่าตัด
"ผมจะทำแผลก็ต่อเมื่อ เพ
