ของห่วง

1356 คำ

"พอ! ทั้งสองคนเลย ส่วนเธอ" ทั้งสองคนสะดุ้งเพราะไคท์ตะคอกเสียงดังเขาวางตะเกียบลงภายในใจก็พยายามนับหนึ่งเพื่อให้ใจเย็น "วุ้นค่ะ เรียกหนูว่าวุ้น" "สรุปเธอจะนั่งโต๊ะนี้ใช่ไหม" "ใช่ค่ะ หนูจะนั่งโต๊ะนี้ ก็โต๊ะอื่นมันเต็มหมดแล้ว นะคะของหนูนั่งด้วยคนนะคะเฮีย" ผมหันไปมองรอบร้านแล้วคว้ามือริต้าให้ลุกขึ้น "งั้นก็ตามสบายนะ โต๊ะนี้ฉันยกให้" "ดะเดี๋ยวนะคะ จะไปไหนกันนะ" ผมถอนหายใจเหนื่อยแล้วหันกลับไปมองวุ้น ที่ลุกขึ้นเหมือนจะตามพวกเราสองคนมาอีก "ไปให้พ้นเธอ" ฉันยกมือขึ้นปิดเสียงหัวเราะ รู้สึกสะใจชะมัด ฉันก็ลืมไปสนิทเลยว่าเฮียนะเป็นคนพูดตรงแถมไม่ไว้หน้าใครด้วย "หมายความว่าเฮียจะไปนั่งโต๊ะอื่นเหรอคะ?" "ใช่ นี่คิดจะอ่อยใครนะดูด้วยว่าเขาเล่นด้วยรึเปล่าฉันอายแทนนะ" "ไปกันเถอะ" ผมจับมือริต้าแน่นส่วนริต้าก็กอดตุ๊กตา ใช่เธอซื้อมันมาด้วย "เฮียน่ารักจังวันนี้หนูจะให้รางวัลนะคะ" "รางวัล?" ผมกับริต้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม