“ทำไมคะ” มัสยาให้สงสัยไม่น้อย
“ผมว่าที่นี่ใช้คุณหนักไป เลิกงานดึกทุกวัน กว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันก็ค่ำมืด ผมมีงานที่เลิกไม่ค่ำมาก และออฟฟิศอยู่ไม่ไกลจากคอนโดผมเลย คุณจะไปทำเมื่อไหร่ก็ได้บริษัทเพื่อนผมเอง เลิกงานแล้วก็มารอผมที่ห้อง ถ้าไม่เหนื่อยผมก็อยากกินมื้อเย็นฝีมือคุณทุกวันเลย เสร็จแล้วผมจะขับรถไปส่งที่บ้าน แบบนี้ดีมั้ย”
ทั้งประโยคของเขา มัสยาติดใจแค่คำเดียวคือ
‘เสร็จแล้วจะไปส่ง’
คงไม่ต้องสงสัยว่าเขาตั้งใจจะทำอะไรกับเธอหลังเลิกงาน และแม้จะรักบริษัทแรกที่ทำ แต่เพื่อให้ได้อยู่กับเขาง่ายกว่าเดิม หญิงสาวก็ยินดีจะเอาคำบอกของเขาไปขบคิด
“ที่ผมให้คุณทำงานเพราะกลัวจะเหงา ถ้าต้องไปอยู่คอนโดรอผมเฉยๆ เพราะผมเลิกงานไม่ค่อยเป็นเวลา บางทีก็ถูกตามตัวกลางดึก ผมไม่อยากพะวงถ้าบางวันไม่มีเวลาไปหาคุณ ตกลงเอาแบบนี้ไปก่อนนะ ไว้เราค่อยจัดตารางเวลากันไปเรื่อยๆ ไม่นานคงจะลงตัวได้ กลับไปนี่ยื่นใบลาออกเลย เรื
