“เมาก็ให้พี่หาญอุ้มไปนอน” คนเริ่มเมาตาเยิ้ม คนงานในไร่กำลังนั้นสนุกสนานครึกครื้น หนุ่มสาวต่างเต้นรำกันอย่างมีความสุข ดนตรีก็เป็นเสียงเคาะไม้ เสียงร้องเพลงเข้าจังหวะ ทำให้บรรยากาศดูเป็นกันเอง
“อ้อนพี่แบบนี้ คืนนี้จะไม่ได้นอน” หาญก้มลงไปกระซิบที่ริมหูของภรรยาสาว เธอโอบเอวหนา ซบหน้าที่อกว้าง ภาพนั้นทำให้ลูกน้องของหาญอมยิ้มไปตามๆ กันเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายปฏิบัติเช่นนี้กับหญิงสาวคนไหนมาก่อน
“ไม่กลัว” เธอใจกล้าบอกเขาก่อนจะอมยิ้ม
ตลอดระยะเวลาหลายปีที่หาญสร้างเนื้อสร้างตัว มีผู้หญิงมาอ่อย มาทอดสะพานให้มากมาย แต่เขาก็ไม่เคยสนใจใครเลย เรียกง่ายๆ ก็คือไม่เคยชายตาแลใคร เพราะหาญรักมั่นคงกับหญิงสาวผู้ที่ตอบจดหมายของเขาทุกฉบับ ตั้งแต่ที่เขาหมดเนื้อหมดตัวจนต้องระเห็จมาอยู่บ้านป่าเช่นนี้ และตอนนั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าจะบุกเบิกไร่ทำอะไรดีให้สำเร็จ
“หนึ่งไม่อยากตื่นเลยค่ะ”
“ตื่นอะไรครับเมีย” หา
