17. รับอุปการะ
1108 คำ
“ พี่สาวจื่อ ฮึก ฮื่อๆๆๆ “ เหวินหนวนกอดหญิงสาวร้องไห้โฮอย่างไม่อายสายตาใครทั้งสิ้น เวลานี้เธอรู้เพียงว่า ออ้มกอดของคนตรงหน้านี้อบอุ่นที่สุด
“ ไม่ต้องร้องนะ มีเรื่องอะไรบอกพี่มาสิ “ เธอเอ่ยปลอบเด็กสาวและรอให้อีกฝ่ายหยุดร้องไห้ และฟังเรื่องราวจากปากของเด็กสาวตรงหน้าอย่างเงียบสงบ
หลังจากที่ได้ฟังแล้วก็พอเข้าใจว่าเพราะเด็กสาวอย่างเหวินหนวนไม่มีใครคอยปกป้องจึงถูกรังแก และทางบ้านของกู้ชวนเองก็เริ่มมีใจเอนเอียงไปทางบ้านหวังเจียวมี่แล้ว เพราะบ้านหวังฐานะดีกว่าและที่สำคัญหวังเจียวมี่หน้าตาสวยงามกว่าเหวินหนวนอย่างเห็นได้ชัด
“ เอาล่ะ แล้วเธอรู้หรือยังว่าพี่พาเสี่ยวอี๋ไปโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้ “ เธอเอ่ยถาม
“ ฉันรู้แล้วค่ะ ป้าเจียงบอก “ เด็กสาวเอ่ยบอกทั้งน้ำตาในใจยังรู้สึกขอบคุณที่พี่สาวจื่อช่วยเหลือตนเองกับน้องสาวเสมอมา
“ ถ้างั้นพี่อยากถามเธอสักเรื่องได้ไหม “
“ ค่ะ “
“ พี่อยากรับอุปการะเธอทั้งคู่ แต่ถ้าเธอไม่ยินยอมพี่ก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเธออีก “ เหวินหนวนได้ยินก็ยังไม่เข้าใจเพราะเธอไม่ได้เรียนหนังสือจึงไม่รู้ความหมายของการ อุปการะที่คนตรงหน้าเอ่ยบอก
“ พี่สาวหมายถึงอะไรคะ ฉันไม่รู้หนังสือก็เลยไม่รู้ความหมาย “
“ อ้อ ก็คือรับพวกเธอสองคนไปเลี้ยงดู พวกเธอจะได้กินอิ่มนอนหลับเหมือนตอนที่มาอยู่ที่บ้านของพี่ “
“ ฉันไม่มีปัญหาค่ะ เสี่ยวอี๋เองก็คงดีใจ “ เมื่อได้รับคำตอบจากเหวินหนวนไป๋เฟิ่งจื่อจึงขอให้ชายหนุ่มช่วยจัดการเรื่องเอกสารการที่เธอจะขออุปการะสองพี่น้องบ้านเหวินนี้ด้วย ซึ่งเขาเองก็เต็มใจที่จะช่วยสองพี่น้องด้วยเช่นกัน
“ ถ้างั้นเธอย้ายไปอยู่กับพี่เลยก็แล้วกัน ส่วนบ้านนี้เอาไว้ค่อยบอกหัวหน้าหมู่บ้าน ให้เขาขายต่อให้ชาวบ้านคนอื่นๆไป เงินที่ได้มาก็เก็บเอาไว้ ส่วนเรื่องการหมั้นของพวกเธอ พี่จะไม่ยุ่งแต่ว่า ถ้าบ้านกู้ไม่เต็มใจจะรับเธอเป็นสะใภ้ก็ไม่ต้องแต่ง “ เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่ดังชัดเจน เพราะรู้ว่ามีชาวบ้านบางคนมาแอบฟังอยู่ข้างโพรงหญ้า
หลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วทั้งสามคนก็เดินไปที่บ้านไป๋ของเธอ เมื่อเข้ามาในบ้านแล้ว ไป๋เฟิ่งจื่อได้บอกให้หลี่ซื่อหมิงไปนอนพักสักตื่น หลังจากนั้นเธอจะทำอาหารรอเขาตื่นมากินด้วยกันในตอนเย็น
“ คุณไปนอนสักตื่นเถอะค่ะ ตอนเย็นเรากินอาหารอิ่มแล้วค่อยกลับเข้าเมืองกัน “
“ ครับ “ เขาล้มตัวนอนลงบนที่นอนในห้องของไป๋เฟิ่งจื่อที่เธออนุญาตให้เขาเข้ามานอนหลับในห้องนี้ ไม่นานนักความง่วงก็ทำให้ชายหนุ่มนอนหลับไป
ส่วนสองสาวนั้นกำลังช่วยกันทำอาหารเย็นอยู่ และก็เป็นไปตามที่ไป๋เฟิ่งจื่อคาดการณ์ กู้ชวนพร้อมกับแม่ของเขามาพูดคุยเรื่องการหมั้นของทั้งคู่ ซึ่งทางบ้านรองกู้นั้นไม่อยากได้เหวินหนวนไปเป็นสะใภ้ ซึ่งกู้ชวนเองเขาไม่มีคำตอบอะไร เพราะเขาค่อนข้างจะเชื่อฟังพ่อแม่ของตัวเอง
“ ถ้างั้นก็ถือว่า สองคนถอนหมั้นกันแล้ว ต่อจากนี้ไปไม่เกี่ยวข้องกันอีก “ แม่ของกู้ชวนเอ่ยขึ้นแววตาปรากฏความดีใจเอาไว้ไม่มิด ที่จะได้เกี่ยวดองกับบ้านหวังเจียวมี่
“ เช่นนั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะ “
“ เชิญค่ะ “
หลังจากที่สองแม่ลูกบ้านรองกู้กลับไปแล้ว ไป๋เฟิ่งจื่อก็กลับเข้าครัวไปเตรียมอาหารและทำข้าวต้มไปให้เสี่ยวอี๋ที่โรงพยาบาลด้วย เกือบ 5 โมงเย็นหลี่ซื่อหมิงก็ตื่นขึ้นมาแล้ว เขาล้างหน้าล้างตาและออกมานั่งกินอาหารด้วยกันที่โต๊ะ
เมื่อกินอิ่มก็เตรียมตัวกลับไปในเมือง รวมถึงเหวินหนวนที่ต้องตามไป๋เฟิ่งจื่อไปในเมืองเพื่อเยี่ยมน้องสาวของตนเองด้วย
“ ขึ้นรถเถอะจ้ะ “ เธอเอ่ยบอกเด็กสาวที่ยืนลังเลอยู่ข้างๆรถยนต์
“ ค่ะพี่สาว “
“ ไปกันเถอะค่ะ “ เธอเอ่ยบอกกับชายหนุ่มจากนั้นก็พากันกลับเข้าเมืองไปยังโรงพยาบาลที่เหวินอี๋รักษาตัวอยู่ เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงดังมาถึงด้านนอก เพราะเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองอยู่ในที่แปลกตาจึงร้องไห้ไม่หยุด แต่เมื่อเห็นว่าเหวินหนวนมาพร้อมกับพี่สาวจื่อของตนเอง เหวินอี๋ก็โผเข้าหาพี่สาวจื่อของเธอทันที
“ ฮื่อๆๆพี่สาวจื่อ พี่มาหาฉันแล้ว “ เด็กน้อยร้องไห้ปานขาดใจ ราวกับว่าตนเองถูกทิ้งก็ไม่ปาน เหวินหนวนได้แต่ยืนมองเงียบๆอย่างรู้สึกผิดที่ตนเองไม่ได้ดูแลน้องสาวให้ดี
“ โอ้ไม่ต้องร้องนะ เสี่ยวอี๋ป่วยอยู่ ร้องไห้มากไปไม่ดีนะจ้ะ หิวไหม มาดูสิพี่สาวทำข้าวต้มมาฝากด้วยนะ “
“ ค่ะ พี่สาวจื่อดีที่สุด “ มือบางยกขึ้นมาลูบผมที่หยาบกระด้างของเด็กหญิงตัวน้อยอย่างเอ็นดู แม้แต่พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ยังรู้สึกเช่นเดียวกัน
“ เอาล่ะๆ เช็ดหน้าเช็ดตาก่อน แล้วค่อยกินข้าวต้มนี่ แล้วก็คืนนี้เสี่ยวอี๋ต้องอยู่กับพี่พยาบาลคนสวยนะ เพราะพี่มีงานที่ต้องทำ ช่วงบ่ายๆของพรุ่งนี้พี่จะแวะมาหา “
“ ค่ะ ฉันจะไม่ดื้อค่ะ “เหวินอี๋เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ เสี่ยวหนวนเองก็กลับไปพร้อมพี่นะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ “
“ ค่ะ “ เหวินหนวน
จากนั้นเธอก็ปล่อยให้สองพี่น้องพูดคุยกันไปส่วนตนเองก็ไปจ่ายเงินค่าโรงพยาบาลที่ด้านนอก และเธอยังไปรอชายหนุ่มเปลี่ยนเวื้อผ้าที่ห้องพักของเขาด้วย ท่ามกลางสายตาหมอและพยายาลที่เห็นว่า หมอหลี่พาหญิงสาวสวยมาที่ห้องพักแพทย์ด้วย แม้หลายคนอยากจะเข้าไปสอบถาม แต่ก็ไม่กล้าพอ เพราะนอกจากพยาบาลรุ่นพี่แล้ว เขาไม่ได้ให้ความสนิทสนมกับใครทั้งสิ้น
- ผู้เขียน
