สนามบิน อินชอน ประเทศเกาหลีใต้
หลังจากที่จัดการเรื่องเอกสารต่างๆครบถ้วนก็ถึงเวลาที่ต้องขึ้นเครื่องมายังประเทศที่ทศพลใฝ่ฝันจะมาเยือนสักครั้งในชีวิต ซึ่งกว่าจะผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อไหลใคลย้อยกันไปตามๆกัน
“แล้วไงต่ออ่ะ แกพูดภาษาเกาหลีได้ไม่ใช่เหรอ ลองถามคนแถวนี้ดูสิว่าถ้าจะไปโรงแรมกูวอนนั่นน่ะไปยังไง” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นเมื่อลากกระเป๋าเดินออกมานอกสนามบิน อากาสค่อนข้างร้อนจึงต้องถอดเสื้อคลุมออกมาถือไว้แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง
“ไม่ต้องถามหรอก เรียกแท็กซี่ก็สิ้นเรื่อง” ทศพลเสนอก่อนจะลากแขนสายน้ำให้เดินตามไป ชีวิตฝึกงานที่วางไว้มันพังไปตั้งแต่ตอนเตรียมเสื้อโค้ทเสื้อขนมิงค์แล้วมาเจอสภาพอากาศช่วงเดือนมิถุนาที่แสนจะร้อนจัดนี่แล้วล่ะ
“แกจะบ้าเหรอ ถ้าเรียกแท็กซี่มันก็ต้องแพงหูฉี่น่ะสิ”
“แล้วไง...นี่ใคร คุณหนูแทยองทายาทคนเดียวของห้างสรรพสินค้าเดอะอิมพีเรียล รอย
