Episode 3
1247 คำ
Episode 3
“เลขาเธอราคาเท่าไหร่อะ ฉันมีเงินซื้อไม่อั้นเลยนะ” ซีน่อนเอ่ยออกมาอย่างขำๆ แต่สายตาของกลับเอาจริง ถะ...แถมเขายังมองมาทางฉันแบบมีเลศนัยอีกต่างหาก
ทำไมเพื่อนโมเน่ต์ถึงได้น่าขยะแขยงแบบนี้เนี่ย... เงินซื้อคนไม่ได้หรอกนะ
“อย่ามาพูดเล่นๆแบบนี้สิ คนนั้นไม่ใช่สิ่งของ” พี่น้ำอบเอ่ยขึ้นอย่างดุๆ ก่อนจะตีมือซีน่อนเบาๆอย่างสนิทสนม
พี่น้ำอบกับซีน่อนถึงเนื้อถึงตัวกันแลบนี้ ท่าจะเคยสนิทชิดเชื้อกันมากพอดูเลยนะเนี่ย...
“หึ ถ้าเธอไม่ยกเลขาของเธอให้ฉัน ฉันจะไม่เซ็นต์สัญญาด้วย” ซีน่อยเอ่ยออกมาอย่างหัวรั้น ฉันอยากจะตบปากเขาให้รัวๆเลย พูดอะไรออกมาเนี่ย! พี่น้ำอบทำหน้าเครียดเลย
เหอะ... ให้ตายสิ ผู้ชายนี่น่ารังเกียจยังไงก็น่ารังเกียจอย่างงั้น
“ซีน่อน นายกำลังเล่นตลกกับฉันอยู่เหรอ?” พี่น้ำอบเริ่มเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง ก่อนจะคะยั้นคะยอให้ซีน่อนยอมจับปากกาเซ็นต์ลายเซ็นต์ไปที่กระดาษใบหนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นสัญญาร่วมธุจกิจกัน
“ฉันไม่ได่พูดเล่น ฉันจริงจัง” ซีน่อนเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะใช้สายตาคมเข้มของเขาจ้องมองฉันอย่างต้องการตัวฉัน
โอ้ยยย! สายตาของพวกผู้ชายที่จ้องมองมาแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงโคตรๆเลยอะ
“เอาตัวฉันไปแทนได้มั้ย?” พี่น้ำอบเอ่ยออกมา คำพูดของเขาทำให้ฉันแทบจะช็อค เห้ยๆ นี่พี่น้ำอบพูดจริงๆเหรอ
“ตัวเธอทำประโยชน์อะไรได้มั่ง ตั้งแต่ฉันรู้จักเธอมาเธอก็ทำอะไรแทบจะไม่เป็นสักอย่าง” ซีน่อนเอ่ยออกมา ทำให้พี่น้ำอบถึงกับมุ่ยหน้าอย่างไม่พอใจ
พอมองเขาทั้งคู่แล้วก็รู้สึกว่าเหมือนคู่รักที่กำลังง้องอนกันอยู่เลย ไม่นะ! พี่น้ำอบต้องเป็นของฉัน จะไปยุ่งกับผู้ชายแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ยอม!
“เอาไงน้ำอบ จะให้ฉันเอาเลขาของเธอไป หรือจะไม่ให้ฉันเซ็นต์สัญญา แต่ถ้าฉันไม่เซ็นต์มัน... บริษัทเธออาจจะล้มละลายได้นะ” ซีน่อยเอ่ยออกมาอย่างขำๆ แต่พี่น้ำอบถึงกับทำหน้าเครียดทันที และยังมองหน้าฉันแบบลำบากใจอีกด้วย
“มิล่า... พี่ขอโทษนะที่สร้างเรื่องวุ่นวายให้กับเรา ทั้งๆที่เราเพิ่งมาทำงานให้พี่ แต่กลับต้องมาเจอเรื่องแบบนี้จนได้” พี่น้ำอบเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจฉันเล็กน้อย
“น้ำอบ เอาไง~ ฉันจะกลับแล้วนะ” ซีน่อนเอ่ยออกมาอย่างชิวๆ ก่อนจะเหลือบมองฉันกับพี่น้ำอบสลับกัน
โอ๊ยยย! อะไรกันเนี่ยผผู้ชายคนนี้ ชอบการต่อรองเหลือเกิน! ถ้ากลับไปบ้านฉันจะไปบอกให้โมเน่ต์สั่งสอนเพื่อนตัวเองมั่ง ^
“มิล่า จะว่าอะไรมั้ย... ถ้าเกิดต้องไปเป็นเลขาให้ซีน่อน” พี่น้ำอบเอ่ยออกมาอย่างเสียใจเล็กน้อย ดูแววตานั่นสิเศร้าสร้อยสุดๆ เหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมาแล้ว
ไม่นะ! นางฟ้าของฉันจะมาร้องไห้แบบนี้ไม่ได้
“ถ้าเป็นการตัดสินใจของพี่น้ำอบ ฉันก็ไม่ขัดค่ะ” ฉันบอกออกมาตามตรง ฮือๆ ถึงฉันจะขัดไปมันก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี แต่ฉันต้องไปเป็นเลขาของไอ้หมอนี่สินะ อี๋... ผู้ชายอันตรายแบบนี้ไม่อยากจะเข้าหาหรือยุ่งเกี่ยวที่สุด!
“ตอบฉันมาก่อนซีน่อน ทำไมถึงอยากให้มิล่าไปทำงานเป็นเลขาของนายละ?” พี่น้ำอบเอ่ยถามซีน่อนที่กำลังนั่งไขว้ขาแบบชิวๆ มือหนึ่งก็สูบบุหรี่อีกด้วย
เหอะๆ กล้ามาสูบในห้องที่มีคนอยู่ด้วยแบบนี้ เขามันเศษขยะจริงๆ
“ก็... เลขาเธอดูจะเป็นงานเป็นการ แถมเธอยังให้เลขาคนนี้ทำงานอยู่นานแสนนาน ฉันก็เลยอยากได้ตัวมา ก็แค่นั้น” ซีน่อนยักไหล่เบาๆแบบไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่น ในสายตาของเขา เขาคงคิดว่าฉันเป็นแค่สิ่งของที่สามารถแย่งมาจากคนอื่นได้สินะ
คนรวยมันก็เป็นแบบนี้นี่แหละ... เอาแต่ใจและเห็นแก่ตัว เหอะๆ พี่น้ำอบไม่น่ารู้จักคนแบบนี้เลยจริงๆ!
คนไร้อนาคต! (ได้แต่แอบด่าในใจ ถ้าด่าออกไปเดี๋ยวโดนไล่ออก เพิ่งจะมาทำงานได้ไม่นาน เงินเดือนก็ยังไม่ได้ )
“เฮ้อ... นายนี่มันเอาแต่ใจจริงๆ ตั้งแต่ไหนแต่ไรนายก็ชอบแย่งของสำคัญไปจากฉันทุกที” พี่น้ำอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“มิล่า พี่ขอสั่งให้เราไปเป็นเลขาส่วนตัวของซีน่อน ส่วนเรื่องเงินเดือนของเดือนนี้พี่จะให้เราเต็มจำนวน ส่วนเดือนต่อไปบริษัทของซีน่อนจะเป็นคนจ่าย” พี่น้ำอบยื่นคำขาดให้กับฉัน ทำให้ฉันถึงกับกลืนน้ำเฮือกใหญ่ลงคอแทบไม่ไหว
ฮือๆ... ฉันต้องเปลี่ยนเจ้านายจริงๆเหรอ! ถะ...แถมประธานบริษัทที่ฉันจะต้องไปเป็นเลขาส่วนตัวยังเป็นผู้ชายที่มีนิสัยห่วยๆอีกต่างหาก!
เพราะผู้ชายแม่งห่วยกนทุกคน ฉันเลยเกลียดไง เฮองซวยชะมัด!
“พี่น้ำอบ ขอบคุณนะคะ จากนี้ไปฉันจะพยายามทำงานให้กับคุณซีน่อน ” ฉันบอกออกมา พร้อมกับยิ้มบางๆให้พี่น้ำอบที่เหมือนตอนนี้หน้าจ๋อยไปแล้ว ฉันรู้ว่าพี่เขาเสียดายตัวฮันพอสมควร เพราะฉนมันเก่งและขยันทำงาน~(ก็ว่าไปนั่น)
“ก็แค่นั้น ไม่เห็นมีไรยากเลย” ซีน่อนกระตุกยิ้มที่มุมปาก มือหนาค่อยๆเอื้อมไปหยิบปากกา ก่อนจะเซ็นต์ลายเซ็นต์ลงในกระดาษเพื่อทำสัญญา
“ตั้งแต่พรุ่งนี้เธอมาเริ่มงานที่บริษัทฉันได้เลยนะมิล่า” ซีน่อนส่งจูบให้ฉัน ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งด้วยความรู้สึกขยะแขยง
“ค่ะ รับทราบค่ะ” ฉันยิ้มกว้างให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะแอบทำมุ่ยอย่างอดไม่ได่ทันที
“งั้นฉันไปก่อนนะน้ำอบ ไว้เจอกัน” ซีน่อนเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานของพี่น้ำอบ
“เฮ้อ... พี่ไม่อยากเสียเราไปเลย” พี่น้ำอบเอ่ยอย่างเศร้าๆ ก่อนจะเดินมากอดฉันอย่างปลอบประโลมใจ
โอ๊ย! พี่น้ำอบกอดฉัน สุดจะฟินเลยจ้า! เนื้อตัวพี่เขาหอมสุดๆ แถมยังนุ่มๆเด้งดึ๋งด้วย อยากจะสัมผัสจัง~
“ฉันต้องไปทำงานที่นั่นตลอดไปเลยเหรอค่ะ?” ฉันถามออกมาอย่างเป็นกังวล ถ้าฉันต้องทำงานให้กับพี่ชายแบบนั้นตลอดไป ฉันยอมตายดีกว่า
“คงต้องเป็นงั้นแหละจ๊ะ... ยกเว้นแต่... เราจะทำนิสัยแย่ๆให้เขาไล่ออก” พี่น้ำอบเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะตบบ่าฉันเบาๆ
“ถ้าเราโดนไล่ออกเมื่อไหร่ พี่จะจ้างเราทันทีแน่นอน” สิ้นเสียงของพี่น้ำอบ ความคิดชั่วร้ายของฉันก็โผล่พ้นออกมาจากหัวสมองทันที
ใช่! ถ้าฉันทำให้ซีน่อนไล่ฉันออกจากเลขาส่วนตัวของเขาละก็... ฉันก็จะได้กลับมาทำงานกับพี่น้ำอบต่อ!!!
หึ... เตรียมใจไว้เลยซีน่อน นายต้องทนกับนิสัยของฉันจนต้องไล่ออกแน่ๆ!
- ผู้เขียน
