“คืออย่างนี้ ผมต้องการพริตตี้งานเปิดสนามแข่ง....” ได้ยินอย่างนั้นใบหน้าสวยตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ภาพในอดีตลอยเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ
“ฉันไม่รับ!! ฉันเป็นนางแบบไม่ใช่พริตตี้” วีด้าสวนกลับทันควันด้วยท่าทีไม่พอใจ พร้อมกับดันตัวลุกขึ้น เตรียมเดินออกไปจากห้อง แต่ไม่ทันได้ก้าวเท้ากลับถูกมือหนารั้งเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยว...ฟังผมพูดให้จบก่อน” เธอคงคิดว่าผมจะจ้างเธอไปลงเดิมพันสินะ ถึงได้ทำท่าทีโมโหเกรี้ยวกราดออกมาอย่างนั้น
“...”
“ผมแค่อยากให้ไปเป็นพริตตี้ส่วนตัวเท่านั้น ไม่ใช่อย่างที่คิดแน่นอน”
“...”
“เป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ผมวันเดียว เรียกค่าเสียเวลามาได้เลย ผมจ่ายไม่อั้น เอาที่สบายใจ”
“คุณแน่ใจนะ ว่าไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น”
“ผมรับรอง” สายตาคมกริบฉายชัดถึงความจริงใจอย่างเปิดเผย ทำให้วีด้าโอนอ่อนลงเล็กน้อย และยอมเจรจา
“สามแสน...แล้วคุณต้องอยู่กับฉันตลอดเวลา ถ้าทำไม่ได้ก็....” วีด้าเอ่ยด้วยน้ำเสียง
