Chapter 23
1247 คำ
ใบบัวนั่งอยู่ในรถโดยมีฟ้ากับแมนนั่งอยู่เป็นเพื่อน ทั้งสองคนไม่กล้าพูดอะไรเพราะมันเป็นเรื่องของเจ้านายและไม่รู้ว่าทะเลาะอะไรกันถึงได้ออกมาแบบนี้ แต่ท่าทางคงจะโกรธพ่อเลี้ยงน่าดู
"นายหญิงจะไปที่ไหนคะ"
"พาใบบัวไปส่งที่สำนักทนายความหน่อยค่ะ ใบบัวขอไปเอาของก่อนแต่ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี ฮึก"
เธอปาดน้ำตาเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่พ่อเลี้ยงทำ เธอรักเขามากและไม่อยากให้เขายุ่งกับสิ่งไม่ดีพวกนั้นแต่ทำไมเขาถึงไม่รักตัวเองไปวุ่นวายกับสิ่งไม่ดีพวกนั้น
เมื่อมาถึงเธอก็เดินเข้าไปข้างในเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองก็หยิบของที่ต้องการ นับดาวที่รอหญิงสาวอยู่แล้วก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู
"ใบบัวเป็นยังไงบ้าง"
"พี่นับดาว...ใบบัวไม่เป็นอะไรนี่คะสบายมาก"
ใบบัวฝืนยิ้มออกมาไม่อยากให้คนรอบข้างรับรู้ว่าพ่อเลี้ยงทำอะไรยังไงเธอก็รักเขามากและยังมีความหวังว่าท้ายที่สุดเขาจะกลับตัวได้และเป็นคนดีคนเดิมของเธอ แต่ตอนนี้คงต้องทำใจสักพักเพื่อให้ตัวเองทำความเข้าใจกับทุกสิ่งจากนั้นค่อยคุยกับเขาอีกครั้งว่าจะเอายังไงต่อ
"พี่เป็นพี่สาวที่ใจดีที่สุดของใบบัวนะมีอะไรบอกพี่สิ ถ้ามีปัญหาอย่าออกไปที่อื่นให้มาอยู่กับพี่ก่อน ข้างนอกมีแต่อันตรายรอบด้านพี่เป็นห่วงและพ่อเลี้ยงก็คงไม่โอเคเท่าไหร่ที่ใบบัวหนีออกมาแบบนี้"
"พ่อเลี้ยงบอกพี่นับดาวเหรอคะ"
ใบบัวมองนับดาวอย่างสงสัยทำไมเธอพูดเหมือนรู้ทุกอย่างแสดงว่าพ่อเลี้ยงคงจะโทรศัพท์มาบอกพี่นับดาวเธอถึงมาหาที่นี่ เขาห่วงใยเธออยู่ใช่มั้ยถึงทำแบบนี้แต่ที่เธอออกมาเพราะอยากให้เขาได้คิดว่าสิ่งที่ทำอยู่มันผิด
"เค้าเป็นห่วงใบบัวมากนะ ถ้าเรายังไม่พร้อมจะกลับไปงั้นไปอยู่บ้านพี่ก่อน ถ้าสบายใจและพร้อมจะไปเคลียร์กันเมื่อไหร่ก็ค่อยไปแบบนี้ดีมั้ย"
นับดาวหาทางออกให้ใบบัวและพ่อเลี้ยงแทนไทยืนยันว่ายังไงใบบัวจะต้องอยู่ในความดูแลของเธอ ซึ่งไม่รู้ว่าสารวัตรมาวินกับพ่อเลี้ยงนี่มันยังไงกันแต่เขาสั่งเธอก็แค่ทำตามไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ
"ใบบัวเกรงใจค่ะไม่อยากรบกวน เดี๋ยวไปนอนโรงแรมก่อนก็ได้ค่ะ"
"ได้ยังไงใบบัวเป็นผู้หญิงจะไปอยู่คนเดียวได้ยังไง ไปอยู่ที่บ้านพี่เลยพี่วินก็บอกให้พาใบบัวกลับมา งั้นเดี๋ยวกลับพร้อมกันเลยนะพี่จะพาไป"
นับดาวจัดแจงเสร็จสรรพไม่ยอมให้เธอตัดสินใจอะไรต่อ ใบบัวอ้าปากค้างนิ่งอึ้งจะปฏิเสธก็กลัวว่าพี่นับดาวจะโกรธ เธอไม่ได้อยากไปรบกวนใครก็แค่อยากออกมาคิดทบทวนอะไรเล็กน้อยเพียงเท่านั้น
"เอ่อ จะดีเหรอคะ"
"ดีสิมีอะไรคุยกับพี่ได้เลยนะ พี่ไม่อยากให้ใบบัวเครียดและเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว"
นับดาวกุมมือใบบัวเอาไว้ก่อนจะพาเธอเดินทางกลับไปพร้อมกัน ฟังจากสามีมาใบบัวเป็นน้องสาวของพ่อเลี้ยงแทนไทแต่ไม่ใช่น้องสาวที่แท้จริงเห็นว่าคุณพ่อของเขาพามาอุปการะตั้งแต่เด็กและตอนนี้เธอมีฐานะเป็นภรรยาของพ่อเลี้ยงซึ่งไม่รู้หรอกว่าเรื่องราวเป็นมายังไงแต่เธอจะดูแลนายหญิงของพ่อเลี้ยงอย่างดีที่สุด เขาค่อนข้างมีอิทธิพลมากเส้นสายใหญ่โตแต่เขาเลือกที่จะไม่เอาเปรียบใครแถมยังมีน้ำใจกับคนรอบข้างจึงกลายเป็นบุคคลที่ทุกคนรอบข้างต่างเกรงอกเกรงใจกันมาก
ทางด้านของพ่อเลี้ยงแทนไทเขาได้รับการติดต่อมาจากพี่เลี้ยงของใบบัวว่าตอนนี้เธอกำลังเดินทางไปที่บ้านของนับดาวซึ่งมันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
"พี่ขอโทษนะนับดาวเสร็จทุกอย่างพี่จะไปรับหนูกลับบ้านนะ"
เขามองรูปถ่ายของใบบัวที่นั่งอยู่ในรถด้วยใบหน้าเศร้าหมองก็รู้สึกผิดที่ทำให้เธอผิดหวังในตัวของเขา ตอนนี้คุณพ่อกับคุณปู่ยังไม่รู้เรื่องนี้ถ้ารู้ว่าเขาให้ใบบัวออกไปอยู่ที่อื่นรับรองว่าได้บินมาด่าเขาถึงไร่แน่ คนนั้นลูกรักลูกหวงแตะต้องไม่ได้หรอกถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกแท้ๆก็เถอะแต่ไม่ใช่ลูกรักเท่าใบบัว คงเพราะความน่ารักสดใสของเธอถึงทำให้ทุกคนหลงแม้กระทั่งเขาที่ปฏิเสธมาตลอดก็ยังหลงเธอเลย
"พ่อเลี้ยงครับเสี่ยหมีติดต่อมาบอกว่าอยากจะคุยด้วย เห็นว่าทางคู่ค้าของเขาอยากเจอพ่อเลี้ยงครับ"
"ได้สิมาเจอสักทีเถอะฉันรำคาญจะแย่ละ ว่าแต่นัดเจอที่ไหนนายพอรู้สถานที่มั้ย"
เขาหันไปคุยกับลูกน้องด้วยความใคร่รู้ หมูหยิบเอกสารบางอย่างส่งไปให้ชายหนุ่มเขารับมาถือไว้ก่อนจะเปิดอ่านดู
"คาสิโนที่ชายแดนทางเหนือเหรอ"
"ครับพ่อเลี้ยง แต่ที่นี่เจ้าของคาสิโนเป็นลูกน้องเก่าคนสนิทของท่านพิทักษ์ครับ"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่งกระดาษคืนไปให้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ง่ายขึ้นเยอะและเขาจะมั่นใจได้ว่าปลอดภัยแน่นอนถ้าเกิดว่าไปที่นั่น
"ใช่ลุงพีมั้ย"
"ใช่ครับ"
"ติดต่อลุงพีให้ฉันหน่อยแล้วกัน"
"ได้ครับพ่อเลี้ยง"
ทางด้านของใบบัวเธอเดินเข้ามาในบ้านของนับดาวและสารวัตรมาวินก็รู้สึกเกร็งไปหมด เธอไม่เคยไปนอนค้างที่บ้านของคนอื่นหรือแม้กระทั่งเดินทางไปต่างจังหวัดพ่อเลี้ยงยังเป็นคนจัดหาที่นอนให้ไม่เคยต้องรบกวนใครเลยสักครั้ง เขาดีกับเธอมากจนเธอรู้สึกผิดที่ไม่ยอมคุยกับเขาด้วยเหตุผล งี่เง่าไม่ฟังใครจนทำให้เราสองคนต้องทะเลาะกันแบบนี้
"ใบบัวนอนห้องนี้นะว่าแต่นอนได้ใช่มั้ย บ้านพี่ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนที่ไร่ใบบัวหรอกนะแต่ว่าอบอุ่นแน่นอน"
ใบบัวมองสารวัตรมาวินกับนับดาวด้วยสายตาซาบซึ้งเป็นอย่างมาก ถึงเราจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่ทั้งสองคนดีกับเธอมากจริงๆ
"ขอบคุณพี่ๆมากนะคะที่ดีกับใบบัวขนาดนี้ ไม่รู้จะขอบคุณยังไงจริงๆ"
ใบบัวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน นับดาวรับไหว้แทบไม่ทันรู้สึกถูกชะตาเธอตั้งแต่แรกเห็นเพราะใบบัวเป็นเด็กน่ารักมาก ดูก็รู้ว่าได้รับการอบรมมาดีมากและเธอก็เห็นใบบัวเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง
"ไม่ต้องคิดมากนะใบบัว อยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะแล้วเรื่องพ่อเลี้ยงแทนไทใบบัวอย่าไปคิดมากเลย บางครั้งสิ่งที่เราได้ยินมามันอาจไม่ถูกทั้งหมด"
"หมายความว่ายังไงคะ..."
- ผู้เขียน
