Chapter 20
1269 คำ
เวลาผ่านไป....
ใบบัวตั้งใจไปฝึกงานกับนับดาวอย่างตั้งใจและที่เซอร์ไพรส์มากกว่านั้นคือมาร์คมาฝึกงานที่นี่เหมือนกับเธอด้วย
"มาสมัครตอนไหนเนี่ย"
"ก็พ่อบอกว่าแฟนของสารวัตรมาวินเค้าเป็นทนายที่เก่งมากก็เลยมาฝึกที่นี่ด้วย"
มาร์คเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง เขารู้อยู่แล้วว่าใบบัวมาฝึกงานที่นี่และด้วยความอยากจะใกล้ชิดกับเธอเขาจึงเลือกที่จะมาที่นี่และก็ไม่ผิดหวังเพราะทนายที่นี่ทำงานเก่งมากและเขาจะได้ประสบการณ์มากขึ้นอย่างคาดไม่ถึง
"ก็ดีนะเราจะได้มีเพื่อน ถ้างั้นไปทำงานของตัวเองกันดีกว่า ช่วงนี้คดีเยอะมากพี่ๆให้เราหาข้อมูลให้นะ"
"อืมเอาสิช่วยกันดีกว่านะ"
"โอเค"
ใบบัวนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ของตัวเองตั้งใจอ่านเอกสารตรงหน้า เธอกำลังเรียนรู้งานทุกอย่างและมันเปิดมุมมองอันกว้างขวางมากขึ้นในการทำงานเพราะการใช้ชีวิตประจำวันของเธอไม่ค่อยเจอเรื่องพวกนี้และบางเรื่องเธอยังตกใจไม่คิดว่ามันจะมีแบบนี้ด้วยซ้ำ
ทางด้านของพ่อเลี้ยงแทนไทเขาได้รับรายงานจากตำรวจคนสนิทว่าสินค้าของเขาผ่านด่านอย่างปลอดภัยแต่ที่เขากำลังมึนงงนั่นคือเขาไม่เคยส่งสินค้าที่ไหนออกไปนอกเหนือจากสินค้าในไร่ ตอนแรกก็ไม่ได้เอะใจหรอกแต่อาทิตย์ที่ผ่านมาเขายังไม่ได้ส่งสินค้าออกไหนแต่มีคนแอบอ้างส่งสินค้าออกไปโดยใช้ชื่อของเขาซึ่งเรื่องนี้ต้องสืบให้ละเอียดรอบคอบ
"ไปสืบมาว่าเป็นใครกันแน่ ฉันอยากจะรู้ว่าใช่เสี่ยหมีเป็นคนแอบอ้างชื่อฉันรึเปล่า"
"ได้ครับพ่อเลี้ยง ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้"
พ่อเลี้ยงแทนไทมองออกไปนอกไร่และไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรหรือจะทำอะไรอยู่กันแน่ และไม่รู้ว่าถ้าเกิดเสี่ยหมีเป็นคนทำจริงๆเขาจะทำยังไง
"ใบบัวเป็นยังไงบ้าง"
"เห็นคุณนับดาวบอกว่าตั้งใจทำงานแล้วคุณหนูเธอเรียนเก่งมากครับ ข้อกฎหมายแม่นเหมือนท่องจำมาทั้งชีวิต"
"ขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันก็ไม่เคยรู้ว่าใบบัวเรียนเก่งขนาดไหน เวลาเธอเอาผลการเรียนมาให้ดูฉันก็ไม่เคยดูด้วยสิ อ่อ แล้วไปบอกคนในบ้านทุกคนว่าให้เปลี่ยนสรรพนามของคุณหนูใบบัวใหม่ ต่อจากนี้ไปให้เรียกเธอว่านายหญิงใบบัว"
เขาออกคำสั่งให้ลูกน้องคนสนิทไปประกาศให้ทั่วในไร่ว่าตอนนี้ทุกคนต้องเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกใบบัวใหม่ ตอนนี้เธออยู่ในสถานะภรรยาไม่ใช่น้องสาวของเขาอีกต่อไปแล้ว
"ได้ครับพ่อเลี้ยง เอาจริงผมว่าพ่อเลี้ยงดูรักคุณหนู เอ้ย นายหญิงมากเลยนะครับ"
"ก็เธอเป็นภรรยาของฉันนี่ก็ต้องรักสิ"
เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน หมูมองตามเจ้านายไปก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้เห็นมุมอ่อนโยนของเขาที่มีต่อผู้หญิงที่รัก ส่วนลูกน้องเช่นเขาอย่าถามหาความอ่อนโยนเลยมีแต่ความเด็ดขาดดุดันเท่านั้น
เขาขับรถกอล์ฟเล่นทั่วไร่ดูการทำงานของพนักงานทักทายบ้างตามประสา ถึงยังไงที่นี่ก็คือบ้านถึงแม้ว่าที่ฮ่องกงจะมีพร้อมแต่เขาชอบชีวิตแบบนี้มากกว่า มันไม่ต้องคอยระแวงว่าจะมีศัตรูที่ไหนจ้องจะเล่นงานหรือไปขัดแข้งขัดขาใครในวงการของมาเฟีย นี่คือเหตุผลที่เขาพาใบบัวมาอยู่ที่นี่เพราะเป็นสถานที่ปลอดภัยสำหรับคนอ่อนต่อโลกอย่างเธอมากที่สุด
"พ่อเลี้ยงครับผมรู้แล้วครับว่าใครเป็นคนทำ"
และเมื่อรถเคลื่อนที่มาจอดหน้าบ้านก็เจอลูกน้องของเขากำลังยืนรออยู่ พ่อเลี้ยงเดินลงมายืนอยู่ตรงหน้าเขาก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ
"ใครเป็นคนทำ"
"เสี่ยหมีครับ เค้าส่งไม้เถื่อนให้ผู้มีอิทธิพลทางชายแดน แต่เขาใช้เส้นทางหลักเพราะคิดว่าไม่มีใครตรวจโดยใช้ชื่อของพ่อเลี้ยง"
"อืม ขอบใจมากนะต่อสายหาเสี่ยหมีทีฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเขา"
"ได้ครับพ่อเลี้ยง"
พ่อเลี้ยงแทนไทเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขกในระหว่างที่รอลูกน้องคนสนิทต่อสายไปหาเสี่ยหมีตามที่สั่ง และไม่นานเขาก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ตรงหน้า
"เสี่ยหมีพูดสายอยู่ครับ"
"อืม.. ออกไปก่อน"
เขารับโทรศัพท์มาถือไว้ในมือก่อนจะเอามาแนบหูแล้วเอ่ยทักทายปลายสาย
"สวัสดีครับเสี่ยหมี"
(สวัสดีครับพ่อเลี้ยงแทนไท ให้ลูกน้องต่อสายตรงมาหามีอะไรให้รับใช้รึเปล่าครับ)
"พูดอะไรแบบนั้นครับเสี่ย ผมก็แค่อยากจะถามว่าของที่เสี่ยส่งออกไปโดยใช้ชื่อของผมมันเป็นอะไรเหรอ..."
เสี่ยหมีสะอึกไปอย่างพูดไม่ออกเมื่อเจอคำถามตรงๆโดยที่เขายังไม่ได้เตรียมคำตอบไว้สำหรับเรื่องนี้ พ่อเลี้ยงยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"เสี่ยรู้ใช่มั้ยว่าผมก็ไม่ได้ขาวสะอาด ถ้าจะทำอะไรพวกนี้บอกกันดีๆก็ได้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร และถ้ามีโอกาสพาผมไปเจอกับคู่ค้าของเสี่ยสิเผื่อว่าจะได้ขยายธุรกิจของเราไง"
(พ่อเลี้ยงพูดจริงเหรอครับ)
เสี่ยหมียิ้มออกมาอย่างตื่นเต้นที่พ่อเลี้ยงเขารู้ความจริงแล้วไม่ว่าอะไรแถมยังสนับสนุนให้ทำอีก และถ้าเกิดว่าเขาได้เจอกับผู้มีอิทธิพลทางภาคเหนือคู่ค้าของเขาเผลอๆอาจจะรับเงินก้อนโตมากกว่านี้
"จริงสิแต่ว่าถ้ามีอะไรเสี่ยควรจะบอกผมทุกเรื่อง เพราะถ้าอยู่ๆมันโป๊ะขึ้นมาผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้"
(ถ้างั้นผมจะบอกทุกอย่างให้พ่อเลี้ยงรู้ แล้วก็จะหาโอกาสพาพ่อเลี้ยงไปเจอกับคู่ค้าของเราด้วย)
"ดีครับผมชอบคนพูดตรงๆ ไหนลองบอกมาสิครับว่าตอนนี้เสี่ยกำลังคิดจะทำอะไรต่อ"
เขารับฟังเสี่ยหมีอย่างตั้งใจ คิดจะทำอะไรสกปรกลับหลังเขาโดยมาหลอกใช้เขามันไม่ง่าวหรอก คนอย่างพ่อเลี้ยงแทนไทอยู่มาได้ถึงขนาดนี้ไม่ได้เพราะโชคช่วยหรอกนะ
ใบบัวที่กำลังนั่งดูเอกสารแฟ้มคดีต่างๆก็นิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อไปเจอกับคดียิงกันตายเมื่อหลาวเดือนก่อนแต่เหมือนคดีไม่คืบหน้าเท่าที่ควร
"นายกันยาโดนยิงในป่าลึกแต่จับผู้ร้ายไม่ได้งั้นเหรอ ก็ไม่แปลกนะที่จะจับไม่ได้ในป่าลึกขนาดนั้น สงสารก็แต่ครอบครัวคงเสียใจมากน่าดู"
เธออ่านคร่าวๆเหมือนทางตำรวจจะสรุปสำนวนว่ายิงกันตายเพราะขัดผลประโยชน์กัน แต่ทางญาติพี่น้องติดใจสาเหตุการตายเพราะเชื่อว่าเขาเป็นคนดีไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสิ่งไม่ดีมาก่อนจึงขอให้ทนายรื้อคดีนี้ขึ้นมาอีกครั้ง
"ไม่รู้ว่าพี่นับดาวจะทำยังไงกับคดีนี้นะ..."
- ผู้เขียน
