โรงพยาบาล SS
ฉันที่ลืมตาตื่นก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่เตียงของโรงพยาบาลสาเหตุเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ต้องนอนให้น้ำเกลือและค้างที่นี่อีกสองคืน ที่จริงไม่ต้องพักก็ได้แต่บรรดาเพื่อนฉันมันโอเว่อร์ห่วงเกินเหตุและมันบอกให้ฉันพักใจ ที่โรงพยาบาลนี่นะ? พวกมันบอกเผื่อได้หมอมาดามใจ เหอะ ตอนนี้ฉันไม่พร้อมเปิดรับใครเข้ามาหรอกนะเว้ย
การอยู่โรงพยาบาลของฉันมันว่างมากไม่มีอะไรทำเลยได้แต่เหม่อมองไปเรื่อยๆสุดท้ายก็คิดถึงเขาและน้ำตาร้องไห้ไปตามระเบียบยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งหวั่นไหวไปอีก พ่อแม่ฉันรู้เรื่องแล้วเพราะแม่ฉันทำงานอยู่ที่นี่ไง? ตอนแรกพ่อก็จะไปเอาเรื่องกระทิงแต่ฉันขอให้มันจบตั้งแต่ตอนนี้ ดีที่พ่อเข้าใจและเคารพกันตัดสินใจของฉันเลยจบลงด้วยดี
วันต่อมา...
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันต้องอยู่ที่นี่มันน่าเบื่อมาก ฉันเลยเลือกที่จะออกมาเดินเล่นที่สวนของโรงพยาบาลสวนกว้างๆที่ร่มรื่น
