บทที่ 13
“ทำไมล่ะคะ...คือ...ฉันหมายถึงว่า...ทำไมคุณไม่ตอบรับน้ำใจของผู้หญิงพวกนั้น”
“เพราะผมมีแฟน”
คำตอบนั้นยิ่งทำให้กัญชลิกาสีหน้าตก อาร์เธอถอนใจเบา ๆ ก่อนกล่าวต่อ
“เอ้อ...ผมหมายถึงตอนนั้น ผมเคยมีแฟน และเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้โกหกคุณ”
“แฟนคุณ...คงจะรักคุณมากซีนะคะ อาร์เธอ”
กัญชลิกากล่าวขึ้นอย่างเลื่อนลอยและเผลอไล้ใบหน้าหล่อเหลานั้นด้วยปลายนิ้วของเธอ อาร์เธอปรายยิ้มมุมปาก นัยน์ตาสีบรูเน็ตฉายประกายอันอ่อนโยน
“เธอรักผม ส่วนผมไว้ใจเธอ”
“แล้วตอนนี้เธอไปอยู่เสียที่ไหนกันคะ?”
“เธอไปกับเพื่อนแดนเซอร์ของผม...นานเป็นปีแล้ว”
น้ำเสียงของเขาเจือไว้ด้วยความผิดหวังจาง ๆ และมันทำให้กัญชลิการู้สึกผิดขึ้นมาในทันใด
“โอ...ฉันขอโทษด้วยค่ะอาร์เธอที่ฉัน...”
“ผมลืมมันไปแล้วล่ะ...แทบจะไม่ได้คิดถึงมันเลย...นานมาแล้ว”
ครูหนุ่มสอนรักของนักเรียนสาวทอดน้ำเสียงอันนุ่มนวลก่อนก้มลงประทับริมฝีปากบนห
