บทที่ 16
กัญชลิกาแทบไม่กล้าออกความเห็น แต่แก้มแดงปลั่งเหมือนลูกแอปเปิ้ลสีสวยนั่นเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธ หญิงสาวแสดงความเขินอายเหมือนเด็กสาวที่เพิ่งพบเจอความรัก แต่ในค่ำคืนนี้เธอเป็นผู้หญิงท่าน่ารักที่สุดในสายตาของอาร์เธอ
“ถามจริง ๆ เถอะนะคะ อาร์เธอ...ทำไมคุณถึงไม่ยอมรับเช็คเงินสดของฉัน”
หญิงสาวถามขึ้นขณะที่ชายหนุ่มเบียดร่างกำยำแนบชิดมากกว่าเก่า มันเป็นความรู้สึกคุ้นเคยและเธอก็โหยหาเขาตั้งแต่วันนั้น
“ผมแค่รู้สึกว่า เรื่องคืนนั้น...ข้อตกลงระหว่างเรา มันไม่ได้มีความหมายกับผมแค่เงินหนึ่งแสนดอลล่าห์ ผมมีความรู้สึกว่า มันมากกว่าเงินจำนวนนั้นหลายเท่า”
“หมายความว่ายังไงคะ?”
“ก็หมายความว่า...” เขากล่าวขณะส่งประกายตาหวานฉ่ำให้หญิงสาว “เงินไม่ได้มีค่ามากกว่าความรู้สึกที่ว่า...ผมอยากทำอย่างนั้นกับคุณจริง ๆ สอนคุณให
