36
“ถ้าฉันมันเลวอย่างที่คุณพูด ก็ปล่อยฉันกลับบ้านสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่นักหรอก คนใจร้าย ใจร้ายที่สุด” มายาไม่คิดที่จะพูดประโยคนี้ขึ้นมา ความน้อยใจความเสียใจเป็นแรงผลักดันให้มายาพูด โดยไม่คิดไม่ไตร่ตรอง คนที่ได้รับฟังมีพลังแห่งความโกรธมากยิ่งขึ้น เขาโดนหักหลังอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้มายาผู้หญิงที่เขากล่าวหาว่าเป็นกากีลอยนวลไปอยู่กับชายชู้ได้อย่างสบายใจ
“ฝันไปเถอะ...ฉันไม่ยอมให้เธอไปเสวยสุขกับชู้ที่พามามั่วหยามฉันถึงบ้านหรอก ฉันอยากรู้นักว่าชู้ของเธอจะรับได้หรือเปล่า กลางคืนเธอนอนกับฉัน ตอนกลางวันเธอนอนกับชู้ เธอจะได้เปรียบเทียบได้ถูกไงว่าใครมันทำให้เธอสำลักความสุขมากกว่ากัน” สิ้นคำพูดของเขาฝ่ามือน้อยๆ สะบัดไปที่ใบหน้าของภาคย์อย่างแรง พร้อมกับคำพูดที่มายาไม่ควรจะเอ่ยออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณเลวอย่างนี้นี่เอง คุณแสงเดือนถึงหนีตามผู้ชายคนอื่นไป สมน้ำหน้า” พอพูดจบสีหน้าของอีกฝ่าย
