20
“นังชบา ถ้าไม่รู้จะพูดอะไรก็ไม่ต้องพูดหุบปากไปเลย” แน่งน้อยผู้สูงวัยอายุ 60 ปี ตวาดชบาเสียงดังด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะยิ้มและพูดให้หญิงสาวตรงหน้าคลายหมองเศร้า
“อย่าไปฟังนังชบาปากมากเลยค่ะ ถ้าอยากช่วย...ช่วยหั่นผักก็แล้วกันค่ะ” แน่งน้อยส่งตะกร้าผักหลายชนิดส่งให้มายาที่ยืนยิ้มฝืนๆ เธอรับตะกร้าผักนำไปล้างที่อ่างล้างจาน แน่งน้อยมองดูการล้างปลาหั่นผักของมายาด้วยความชื่นชม การกระทำของเธอนั้นทำให้แน่งน้อยรู้ทันทีเลยว่า หญิงสาวคนนี้ทำกับข้าวเป็น เพราะการหั่นผักแต่ละชนิดไม่เหมือนกัน มายากลับรู้ว่าต้องหั่นผักชนิดนี้และชนิดนั้นอย่างไร ผิดกับบัวเผื่อนกับชบา ที่สอนแล้วไม่รู้จักจำ ทำผิดๆ ถูกๆ ทุกครั้ง
“วันนี้ทำไมทำกับข้าวเยอะจังคะป้า” มายาเอ่ยถามด้วยความสงสัย อาหารมื้อนี้มีมากกว่าเจ็ดอย่าง วิ่งมองๆ ดูแล้วไม่น่าจะรับประทานแค่สองคนคือเธอกับภาคย์
“เย็นนี้จะมีแขกมาทานอาหารที่บ้านค่ะ พวกเพื่อนๆ ของคุณหน
