รักอันตราย ของนายโรคจิต

ลิ้มรสด้วยลิ้นNC

ฉันพยายามเบี่ยงใบหน้าหนีริมฝีปากร้อนของเขา เสียงหายใจของเขาแรงขึ้น และแรงขึ้น

“ยะ….อย่าทำนะปล่อยฉัน” น้ำขอร้องด้วยน้ำตาเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนของเขาที่กำลังไล่วนอยู่ที่ติงหูของเธอแต่ก็มันก็ไม่เป็นผล ร่างบางรู้สึกเก็งไปหมดเมื่อลิ้นของเขาลากผ่านลำคอขาวเนียนไปมาเขาทั้งดูทั้งเม้มมือก็ลูบไล้ไปมาตามร่างกาย

“อ๊า…..พี่ทำให้ผมทำไม่ไหวแล้วนะ”

ผมค่อยๆ ลูบไล้ไปมาที่หน้าอกเล็กของเธอ ผมเฝ้ารอวันนี้โอกาสนี้มาตลอดที่จะได้สัมผัสมัน

อาร์ทก้มลงเขาใช้ปากงับเข้าที่หน้าอกของเธอทั้งที่ยังมีเสื้อผ้ากั้นอยู่แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเขา

“อ๊ะ….” เขาเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงของเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอยังควบคุมสติได้ดีอยู่เขาบรรจงปลดกระดุมเธออย่างใจเย็นด้วยใบหน้าหื่นกระหายเมื่อได้เห็นสิ่งที่ซ้อนเร้นอยู่ใต้เสื้อผ้า

“อย่าได้โปรด….นายต้องการอะไรฉันจะหามาให้แต่อย่าทำอย่างนี้เลยนะขอร้องฉันขอร้อง” เสียงของเธอสั้นกลัว

“ผมต้องการพี่…..พี่ให้ผมได้ไหม”

“ไอ้โรคจิต”

เธอตะโกนด่าผม ผมควรจะปิดปากเธอด้วยใช่ไหม

อุ๊บ

อาทร์ก้มลงจูบปากเธอเขาพยายามกวาดหาลิ้นเล็กที่หนีเขาอยู่

“อ๊า.อ๊าส”

“อืมมมม” จะหนีก็ไม่ได้เมื่อเขาจับท้ายทอยเขาไว้แน่น เสียงจูบของเขามันดังจนน่าเกลียด อาร์ทรีบถอดริมฝีปากออกเพื่อให้เธอได้มีอากาศหายใจบาง ก่อนจะจับร่างของเธอให้พลิกคว่ำเผยแผ่นหลังขาวเนียนที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อซึมไปหมด

“ผมอยากทำความรู้จักกับร่างกายของพี่.ทุกซ้อนทุกมุมด้วยลิ้นของผม” เขาก้มลงกระซิบบอกเธออย่างหื่นกระหายก่อนจะเริ่มใช่ลิ้นไล้ไปตามแผ่นหลังขาวเนียน

“อ๊ะ….อย่าทำอย่างนี้ได้โปรดอ๊ะ….” ร่างกายของฉันมันบิดไปมาอย่างเสียวซ่านแทบจะทุกที่ที่ลิ้นของเขาไล้เลียไปมามันทำให้ฉันร้อนและสั่นไหวต้องการอะไรบางอย่างจากเขา เขาปลัดตะขอชั้นในฉันออกอีกทั้งยังสูบดมข้างๆ หูฉัน

“อ๊าสสส….หอมดีจัง”

“……..” ทำไมล่ะ ทำไมต้องเป็นฉัน ร่างกายของฉันมันกำลังร้อนไปหมด หูก็แทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วร่างกายก็รู้สึกเหมือนไม่มีแรง

หลังจากที่เขาใช้ลิ้นลากไล่ไปมาตามแผ่นหลังของเธอจนหนำใจแล้วก็จับเธอพลิกหงายอีกครั้ง เขาไม่รอช้าที่จะก้มลงไปจูบซับและใช้ลิ้นไล่วนไปมาที่หน้าอกสวยมือของเขาก็ขย้ำอย่างเมามันส์ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังปิดปากแน่นไม่ยอมร้องหรือเบ่งเสียงครางน่าฟังออกมา อาร์ทรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบกรรไกรมาลูบไล้ที่กางเกงยีนก่อนจะตัดมันออก

“อย่านะแกจะทำอะไร.ฉันบอกว่าอย่าไงได้โปรด”

“ผมแค่ต้องการพี่เท่านั้นเอง” เสียงเศษกางเกงตกลงพื้น ร่างเบาสั่นเทาอย่างหวาดกลัวเมื่อรู้สึกโล่งและเย็นระหว่างขา

อาร์ทรีบว่างกรรไกรลงเขาจ้องมองของหญิงสาวที่ทำแต่แค่ยกขาขึ้นปิดเท่านั้น

“พี่ชอบใส่สีดำเหรอ” ผมถามพี่น้ำที่เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร เธอคงกำลังด่าผมอยู่ในใจเป็นแน่

“อ้าขาออก”

“ไม่มีวันไอ้โรคจิต..ฉันเกลียดแก” มาดูตอนนี้พี่แม่งโคตรปากจัดแถมด่าเก่งอีกด้วย

“ตอนนี้พี่อาจจะเกลียดแต่ต่อไป.พี่อาจจะติดใจก็ได้ใครจะรู้”

“ไม่มีวัน…..ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าแกเป็นใครเมื่อถึงตอนนั้นจะฆ่าแกคอยดู” พี่น้ำโมโหยกขาขึ้นจะถีบผมและนั้นถือว่าเธอเปิดโอกาสให้ผมแล้ว

อาร์ทรีบจับขาเรียวไว้แน่เขาไม่ลืมที่จะสูบดมกลิ่นกายของเธอ หญิงสาวพยายามดิ้นหนีแต่ก็ทำได้เพียงแค่ดิ้นไปมาเท่านั้น

“พี่จะฆ่าคนที่ช่วยให้ถึงจุดสุดยอดได้ลงคอเหรอ.หืมมม” เขาจงใจจูบที่ขาอ่อนเธอแรงๆ ที่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจรวบขาเรียวเล็กทั้งสองข้างยกขึ้น ร่างบางกระตุกเสียวเมื่อเขากำลังดูดที่ที่นิ้วเท้าของเธอเสียงดังและนั้นทำให้เธอเริ่มที่จะกลั้นเสียงไว้ไม่ไหว แม้เธอจะกัดริมฝีปากจนเลือดซึมมันก็ช่วยเธอไม่ได้

“อ๊าอ๊ะๆๆ อืมยะ.อย่า” อาร์ทยิ้มเมื่อได้ยินเสียงครางอันไพเราะออกมาจากปากเธอเขายังคงใช้ลิ้นและปากไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงของลับของเธอ

น้ำสั่นไหวและบิดตัวไปมาเมื่อเขาหายใจรดที่เนินอวบอิ่มก่อนที่เขาจะตั้งใจจูบมันแรงๆ และทันทีที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับสิ่งอ่อนไหวของร่างกายเธอก็กระตุกและถอยหนีแต่ติดตรงที่เขาจับเอวบางไว้แน่นแล้วลากลิ้นลงมาข้างล่างช้าๆ อย่างจงใจ

“อ๊ะ…ฉะ…เสียว”

“ผมดีใจที่พี่เริ่มชอบมัน” เขาเหยียดยิ้มอย่างภูมิใจ

“ฉันไม่ได้ชอบมัน” เธอปฏิเสธเสียงแข็งอีกทั้งยังหุบขาเข้าหากันแต่เขาจับมันแยกออกได้ทันและดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มมีน้ำโหขึ้นมานิดหน่อย

“ต้องทำถึงขนาดไหนพี่ถึงจะชอบห่ะ” ผมพยายามคุมสติไม่ให้เผลอทำร้ายพี่น้ำ ผู้หญิงที่ผมรัก ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ว่าผมโกรธถึงได้เงียบไป

“ฉันแค่ยังไม่พร้อม….นายปล่อยฉันไปเถอะนะ…นะพี่ขอร้อง” น้ำเสียงของเธอดูอ่อนโยนผิดจากก่อนหน้านี้คงเพราะกำลังทำให้ผมตายใจอยู่ล่ะ

“ผมปล่อยพี่ไปแน่…และพี่ไม่ต้องกลัววันนี้ผมไม่ทำอะไรรุนแรงกับพี่เหรอนอกจากทำให้พี่เสร็จด้วยลิ้น”

“ไม่นะฉันไม่ต้องการอ๊ะ….” อาทร์ก้มลงเขาใช้ลิ้นดูดเอาน้ำหวานผ่านชั้นในสีดำอย่างหื่นกระหายและครั้งนี้เขาไม่มีคำว่าอ่อนโยนนอกจากต้องการ เขาต้องการที่จะทำให้เธอร้องควรครางและถึงจุดสุดยอด

“อ๊ะ….อ๊ะ….อื้อส์” ปลายเท้าของฉันเก็งไปหมดมันรู้สึกเสียวซ่านยิ่งลิ้นของเร็วขึ้นฉันก็แทบจะทนไม่ไหวแม้ฉันอยากต่อต้านแต่ว่าร่างกายกับไม่ยอมฟังคำสั่ง ฉันทำได้แค่ร้องส่งเสียงน่าเกลียดนั้นออกไป

“อืมมมม” อ๊ายิ่งผมได้ยินเสียงเธอผมก็แทบจะทนไม่ไหวได้แต่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นจนในที่สุดพี่น้ำก็ถึงฝั่งฝันเธอกระตุกสองสามทีก่อนผมจะได้ยินเสียงหายใจของเธอ ชั้นในสีดำของเธอมันเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด ผมรีบถอดมันออกก่อนโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมมันคือของหวาน มีไรขนขึ้นเล็กน้อย

“ยะ…อย่ามองนะได้โปรด” เธอร้องห้ามผมเสียงสั่น

“ทำไมล่ะมันสวยออกจะตายไป….” ลิ้นร้อนเผลอเลียริมฝีปากอย่างลืมตัวเขาขยับเข้าไปไกลมากขึ้นก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยเม็ดสีแดงและถูไปมา

“อืมมมม….อ๊า..อย่าทำอย่างนั้น”

“จุดเสียวพี่สินะ” น้ำหวานของพี่น้ำเลอะติดมือผมมาด้วย ผมดูดกลืนกินมันลงไปอย่างหิวโหย

“นั้น…นายทำอะไร….นายทำอะไร?” ไม่มีเสียงตอบรับจากเขานอกจากเสียงครางอันน่ารังเกียจ

“อ๊ะ…อ๊าส์….น่าเสียดายที่วันนี้ผมต้องทำตามที่พูดไว้ถ้าขืนผมทำพี่ตอนนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเดินไม่ได้”

“ไอ้โรคจิต….ปล่อยฉัน….ฉันบอกให้แกปล่อยฉัน”

“อย่าพึงรีบร้อนสิ….พี่ใจร้ายมากเลยนะทิ้งผมให้ค้างอยู่อย่างนี้แต่พี่กับมีความสุขเพียงคนเดียว” มือหนาลูบไปมาเขาสูบดมกลิ่นกายหญิงสาวใบหน้าของเขาดูมีความสุขเต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้มลงทำตามอย่างที่พูดไว้ก่อนหน้านี้

“อ๊ะ….อ๊าส์…ระ…นายทำแรงเกินไปแล้วนะ” นั้นคือเสียงห้ามครั้งสุดท้ายของพี่น้ำที่ห้ามผม ใช้ผมทำตามที่พูดไม่ใช่มือไม่ใช่น้องชายใช่เพียงลิ้นพาพี่น้ำไปหาความสุขจนเธอเสร็จครั้งแล้วครั้งเล่าจนนับครั้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ผมหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้วนั้นทำผมต้องรีบดื่มด่ำกับน้ำหวานที่รั้งไหลออกมาให้ผมได้กลืนกินและเติมเต็มความต้องการของผมที่มีต่อพี่น้ำ

“พะ…พอแล้ว….อืม…อ๊ะ…อ๊าส์”

อาร์ทจับเอวบางไว้แน่เพื่อที่จะไม่ให้เธอเป็นลมหมดสติไปเสียก่อนใช่ตอนนี้เขาเปลี่ยนท่าให้เธออยู่ข้างบนแล้วเขาอยู่ข้างล่างเพื่อที่จะชิมน้ำหวานได้สะดวกมากขึ้นแต่ดูเหมือนเขาจะได้ใจเกินไปหน่อยเพราะตั้งแต่เที่ยวคืนมาเธอยังไม่ได้หยุดพักเลย แต่ความต้องการของเขาก็ยังไม่ได้ลดลงเลย เขาจูบซับที่กลีบกุหลาบเนื้อแดงก่อนตั้งใจส่องลิ้นเข้าไปอีกทั้งยังตั้งใจกดเอวบางไว้ให้แน่

“………..” ยังอีกนานนะกว่าจะเช้าอ่ะ นั้นคือความคิดคนเอาแต่ใจอย่างผม