ฉันรีบเงยหน้ามองอาจารย์ที่กำลังจ้องมาที่ฉันรวมทั้งเพื่อนๆ คนอื่น ฉันรู้สึกอายในใจก็เอาแต่นึกต่อว่าให้อาร์ท
“……….” จะเอาเวลาไหนไปนอนกัน
สุดท้ายฉันก็สัปหงกเรียนไม่รู้เรื่องเกือบทั้งวันฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำสวนทางกับหมิวที่จะเข้าไปพอดี
“พี่น้ำใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ด้วยเหรอคะ”
ฉันหันไปมองหมิวเธอมีสีหน้าจริงจังและสูบดมกลิ่นบนตัวฉัน
“…….” นี้มันกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ทนิ บนตัวพี่น้ำทำไมมีกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ท
“เปล่า” ฉันรีบตอบผ่านๆ ก่อนจะเดินออกมาแต่หมิวไม่ยอม
“แปลกจังนะคะ….น้ำหอมกลิ่นนี้เหมือนของพี่อาร์ทเลย” หมิวเดินกอดอกมาขว้างทางฉันไว้สีหน้าของเธอบอกว่าอยากจะตบมากกว่าถาม
“เหรอ”
“ค่ะ….พี่อาร์ทซื้อมาให้หมิวใช้เป็นประจำมันเป็นยี่ห้อเดียวที่แพงมากคนทั่วไปไม่มีปัญญาซื้อ”
ฉันรู้ว่าหมิวจงใจพูดเหมือนเธอพยายามจะขู่ฉันให้ฉันอยู่ห่างจากอาร์ท
“มีอะไรจะพูดอีกมั้ย….ถ้าไม่มีฉันขอตัว”
“……..” มันกลิ่น
