ฉันรีบปัดมือป้องออก แล้วมองไปที่อาร์ทเขาไม่อยู่แล้ว นั้นละที่ทำให้ฉันกลัว เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่อีกแน่ๆ
ป้องหันไปมองที่หน้าร้านก่อนจะหันมามองฉัน
“เธอมองหาใคร”
“เปล่า”
ฉันรีบแก้ตัวก่อนจะแสร้งทำเป็นเอาขยะไปทิ้งที่หลังร้าน
“มันพูดอะไรกับพี่” อาร์ทเขาสวมกอดฉันจากด้านหลังตอนนี้ฉันได้กลิ่นบุหรี่กับเหล้าที่เขาดื่มมันเหม็นจนแทบจะอ้วก
“เขาก็แค่ถามประสาเพื่อนร่วมงานกัน”
“จริงเหรอครับ” อาร์ทเกยคางบนไหล่ฉันมือของเขาก็ส่องเข้าไปในกระโปรงของฉัน
“ทำตรงนี้ไม่ได้นะอาร์ท” เขาหยุดชะงักแล้วหัวเราะเบาๆ
“ผมรู้ครับ”
“……..”
“แต่ผมขาดพี่ไม่ได้…..ขาดไม่ได้จริงๆ”
“อ๊ะ….”
ฉันรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแน่นเมื่อเขาส่งนิ้วเข้าไปเข้าในก่อนจะชักเข้าชักออกจนฉันแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้ว โชคดีที่อยู่หลังร้านมันมืดไม่มีคนผ่านมา เขาจงใจลากลิ้นไปตามลำคอของฉันเสียงหายใจของเขาถี่และดังเหมือนคนจะขาดใจ
“อ๊ะ….อ๊า…อ๊าส์”
