พอรู้ว่าพูดสายอยู่กับใคร รุจิกานต์ก็รีบตัดสายทิ้งทันที เธอแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งด้วยความน้อยใจด้วยซ้ำ
ต่อให้เอาผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยนอนด้วยมาช่วยพูด เธอก็ไม่มีทางยกโทษให้เขาหรอก
จากนั้นรุจิกานต์ก็โบกแท็กซี่ที่แล่นมาพอดี เพื่อไปสนามบินสุวรรณภูมิ
ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว พ่อกับแม่เข้าใจเธอแล้ว พวกท่านไม่ฝืนใจเธออีกต่อไปแล้ว เธอก็ควรจะกลับบ้านไปหารักแท้ของเธอดีกว่า แล้วก็ทิ้งอดีตที่ขื่นขมเอาไว้ที่นี่ ไม่ต้องหวนกลับที่นี่อีกตลอดไป
‘ลาก่อนกรุงเทพฯ ลาก่อนแนช ถ้าแกคิดถึงฉันแกก็ไปหาฉันที่บ้านก็แล้วกัน แค่แกไม่พาใครบางคนที่ใจร้ายไปด้วยก็พอ’
รุจิกานต์เริ่มรน เมื่อรู้สึกได้ว่ารถแท็กซี่ที่เธอนั่งมา กำลังพาเธอไปที่ไหนสักแห่ง ที่ไม่ใช่ทางไปสนามบินสุวรรณภูมิ แต่ว่าทางที่แท็กซี่กำลังมุ่งตรงไป ออกนอกเส้นทางสายหลักไปไกลทุกที โชเฟอร์ขับรถพาวนจนเธอเริ่มหลงทาง ไม่รู้ว่าทางไหนไปไหนแล้ว เพราะไม่ใช่คนในพื
