36 : ช่างน่าผิดหวังนัก !
เซวียนหมิงยู่สั่งอาหารโดยที่ไม่ถามนางสักคำ เขาเปิดหน้าต่างเล็กเพื่อให้มองเห็นผู้คนที่สัญจรไปมาด้านล่าง บรรยากาศด้านล่างทำให้หลินซือเยว่เผลอไผลมอง นางเผลอยกมือขึ้นเท้าคางอย่างเคยชิน
“เจ้าดื่มน้ำชาแก้กระหายก่อนเถอะ” ขืนรอให้นางรินชาให้ เขาคงไม่ได้ดื่มหรอกชาถ้วยนี้ จัดการรินชาให้นางอีกถ้วย “เจ้าสวมชุดนี้ค่อยดูเหมือนคนของโรงสมุนไพรอยู่บ้าง”
“แน่นอนสิเจ้าคะ ข้าทำงานอยู่ที่นั่น ขอบคุณท่านอ๋อง” นางยกถ้วยชาขึ้นดื่ม ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสกว่าที่เคยเป็น
“เจ้ามีของที่อยากได้ และคนที่มอบให้ได้ก็คือข้าสินะ”
รอยยิ้มบนหน้าของหลินซือเยว่เหือดแห้งลง เหตุใดเขาถึงได้มองนางทะลุปรุโปร่งเช่นนี้
“ท่านอ๋องใบหน้าท่านก็แจ่มใสยิ่งนัก ในจวนคงหาไส้ศึกได้แล้วกระมัง” ไอขุ่นมัวเรื่องในจวนหายไป ย่อมหมายความว่าเขากำจัดคนผู้นั้นไปแล้ว
เซวียนหมิงยู่ชะงักมือที่กำลังจะยกถ้วยชาขึ้นดื่ม “เรื่องน
