“พี่วัตล่ะพี่ธิป”
ลลดาใจคอไม่ดี เห็นเสริมศักดิ์กับทีปกร แต่ไม่เห็นพศวัตเดินออกมาด้วย ไหนล่ะพี่วัตคนดี คนที่คิดถึงสุดหัวใจ ความผิดเขาร้ายแรง จนถูกสั่งห้ามร่ำลากับคนรักเลยหรือ
พลาธิปชี้ไปในห้อง ผลักตัวน้องสาวให้เดินเข้าไป ปิดประตูให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินมาคุยกับญาติของผู้ต้องหาเพื่อชี้แจ้งว่าต่อไปพวกเขาต้องเจอกับอะไรบ้าง
“พี่วัต...”
เธอเรียกพศวัตที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เหมือนเขาจะนั่งอยู่ท่านี้ ไม่ได้ลุกไปไหนตั้งแต่ฟังผลพิจารณาคดีจากพี่ชาย สองมือที่เคยจับ เคยหอมวางอยู่บนตัก มีผ้าคลุมไว้ไม่ต่างจากเสริมศักดิ์กับทีปกร
หญิงสาวน้ำตาไหล แต่ไม่ได้ฟูมฟาย เพราะหมดแล้วซึ่งเรี่ยวแรง ถึงพี่ธิปไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับคดีอีกเลยตั้งแต่ทั้งสามควบคุมตัว แต่เขาพูดเสมอว่าไม่ต้องห่วงพศวัต เธอก็คิดว่าเขาคงรอดพ้นอย่างที่เชื่อหมดใจว่าเขาบริสุทธิ์ แต่ทำไมพี่วัตนั่งหน้าเศร้า คอตก หมดอาลัยตายอยากเช่นนี้
“แฮ่!”
ลลดา
