ตอนที่ 9...

2449 คำ

“ปกติเวลาไปงานแบบนี้ คุณวัตเมาทุกครั้งเลยไหมคะคุณลุงเสริ” “ไม่ครับ ปกติคุณวัตคอแข็ง แต่ก็พอเดาได้ว่าวันนี้อาจจะเมาครับ” “เดาได้... เดายังไงเหรอคะ” เธอถามพร้อมช่วยจับแขนคนเมาที่กางออกจนเลยขอบเตียงกลับไปไว้ข้างตัว “ปกติคุณวัตจะขับรถเองครับ นอกจากวันไหนต้องไปหลายที่ หรือตั้งใจไว้แล้วว่าต้องกินเหล้าเยอะมาก ๆ ก็ให้ผมไปส่งและรอรับครับ” “โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะ เดี๋ยวหลิงดูแลต่อเองค่ะ” “รบกวนด้วยนะครับ ปกติคุณวัตเมาแล้วพูดเยอะ เหมือนเป็นคนละคนกับตอนไม่เมา ถ้าอีกสักพักโวยวายก็ไม่ต้องตกใจนะครับ” เขาบอกในฐานะที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และสบายใจอย่างบอกไม่ถูกที่มีคนช่วยแบ่งเบาหน้าที่ดูแลเจ้านาย “แล้วอ้วกไหมคะ” “อาจจะไม่อ้วก เพราะอ้วกมาแล้วสองรอบ แต่ถ้าอ้วกอีกก็ดีครับ เพราะจะทำให้หายเมาเร็วขึ้น” “หลิงเข้าใจแล้วค่ะ” ลลดาหายใจเข้าลึก ๆ คงไม่ใช่งานยากเกินไป เริ่มจากเดินไปส่งลุงเส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม