“มินิทททททท แกจะมานั่งกอดเข่า เอาแต่ร้องไห้แบบนี้ไม่ได้นะ” หลินได้แต่กอดปลอบ
“มันแย่กว่าที่คิดไว้ ทำไมเค้าไม่ปล่อยฉันให้มันจบๆ จะรั้งกันไว้ทำไม ถ้าเค้าจะมีผู้หญิงคนนั้น”
“พอแล้วไม่ต้องร้อง คืนนี้ฉันนอนเป็นเพื่อน” หลินยังคงปลอบฉันไม่ห่าง
“ขอบใจแกนะ ขอคืนสุดท้าย จะร้องไห้วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว” ฉันบอกเพื่อนสาว หลินเลยกอดปลอบฉันหลวมๆ
ฉันตั้งใจจริงๆ วันนี้จะเป็นวันสุดท้าย พอแล้ว พอกันที ฉันจะยืนอย่างเข้มแข็ง และจะไม่เจ็บอีกแม้จะต้องเจอเขา ฉันจะสร้างกำแพงทำลายความเจ็บปวดนี้ให้ได้
“แล้วเมื่อคืนกับพี่คิมเป็นไงวะ ได้กันปะ” คำถามของเพื่อนทำเอาฉันที่เศร้าๆ เปลี่ยนอารมณ์ทันที
“อีหลิน กูไม่ได้แรดเหมือนมึงนะ”
“แหม๋ ฉันเห็นเขากลับตอนเช้า ใครจะไปรู้”
“แยกห้องนอน เค้านอนห้องแขก”
“อะไรวะ แบบนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรกันเลยอะดิ” ฉันพยักหน้าตอบเพื่อนสาว แต่หลินกลับทำหน้าผิดหวังสุดๆ
เรานั่งคุย นั่งเม้าท์
