“นอนได้ละ เธอหลับแล้วพี่จะกลับ พี่จะอยู่จนกว่าเธอจะหลับ” มือใหญ่ๆลูบผมฉันอย่างเบามือ เพื่อให้ฉันหลับ
“สัญญาแล้วนะ แม่ไม่อยู่แบบนี้ฉันไม่ชินเลย๑
“อื้อ นอนไปเถอะ แบบนี้พี่ไม่ได้กลับสักที”
“ตี 2 แล้ว นอนที่นี่ก็ได้ ห้องข้างฉันเป็นห้องนอนแขก กลับดึกๆมันอันตราย”
“นอนได้แล้ว พี่ง่วงแล้วเนี่ย เธอหลับเร็วๆเลย”
เพิ่งอาบน้ำเสร็จจะให้หลับเลย ใครจะทำได้ ฉันมองดูคนที่นั่งพิงหัวเตียงแล้วยืดขา ที่กำลังรอให้ฉันหลับ ทั้งที่ตัวเองก็สับผงก จะหลับไม่หลับแหล่ ตี 2 แล้วนิ ไหนพรุ่งนี้จะทำงานอีก จะมาทนรอทำไม
คนที่บอกจะอยู่รอจนฉันหลับ ตอนนี้หลับไปแล้วก่อนฉันอีก ฉันเลยลุกขึ้นไปปิดไฟ เพื่อที่ตัวเองจะได้นอนบ้าง
“นอนดีๆสิคะ นอนแบบนี้ปวดตัวตายเลย” ยกที่นอนให้ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปนอนห้องข้างๆเอง ง่วงจะแย่แล้ว ดันจะมาห่วงคนอื่น
“พี่ตัวหนักนะ พี่ต้องช่วยฉันด้วยสิคะ”
“นอนที่นี่ได้ไหม พี่เป็นห่วง ไม่อยากให้อยู่คนเดียว
