ใบหน้าหล่อเหลาของทิวากรเคร่งขรึม แววตาฉาดฉายความรู้สึกผิดระคนไม่ยินยอม เขาไม่อยากจะเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้นนัก หากแววตาของเธอกลับไม่มีแววล้อเล่นหรือมีพิรุธโกหกออกมาให้เห็นแม้แต่น้อย มีแต่ความจริงจังและมั่นใจ รวมถึงสายตาเจ็บปวดและตัดพ้อต่อว่านั่น
ทิวากรรู้สึกอึดอัดคับข้องใจ ภายในอกคล้ายถูกไฟที่มองไม่เห็นแผดเผา ความรู้สึกของชายหนุ่มตีรวนผสมปนเปไปหมด ยามนี้เขาไม่ใช่คนสุขุมนุ่มลึกอะไรอีกแล้ว มีแต่คนที่กำลังไม่ยอมรับความจริง
ไม่ยอมรับว่าเขาทำร้ายเธอด้วยวิธีที่ไม่ควรทำ...
ความรู้สึกที่ตีรวนในจิตใจอยู่ตอนนี้ ทำเขาไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างถึงที่สุด แม้หัวสมองจะขบคิดว่าตัวเองถูกเท่าไร แต่ส่วนลึกในจิตใจก็ร้องบอกว่าเขาผิดอยู่ดี
ไม่ เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่ผิด
ใช่ มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้นที่จะพิสูจน์ได้ว่าคำพูดของเธอนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
ร่างสูงเดินพรวดไปยังโต๊ะทำงานทรุดกายนั่งลง
