เย็นวันเดียวกันหลังเลิกงาน ด้วยความหงุดหงิดและความรู้สึกร้อนรุ่นที่หัวใจคล้ายถูกไฟแผดเผา ทิวากรจึงมาดับอาการหัวร้อนที่บาร์แห่งหนึ่ง ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่ชั้นลอย ดื่มเงียบ ๆ คนเดียว กระทั่งผ่านไปเกือบสามชั่วโมง แขกไม่ได้รับเชิญก็เดินเข้ามาหา
“แหม... คุณทิวมาดื่มไม่ชวนมีนเลยนะคะ แบบนี้มีนน้อยใจแย่” มีนาที่มาเที่ยวกลางคืนเป็นประจำ มองหนุ่มหล่อที่เธออยากครอบครองทั้งหัวใจและร่างกายด้วยสายตาแม่เสือสาว
เธอเอ่ยทักทายทั้งยังไม่รอให้เขาเชิญชวนเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ คล้องแขนชายหนุ่มอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ สายตาเย่อหยิ่งปรายมองบรรดาสาว ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ราวประกาศบอกว่านี่คือคนของฉัน พวกเธออย่ามายุ่ง
ทิวากรไม่ได้สนใจอะไรเธอนัก ก็แค่คู่ควงที่ตกลงกันด้วยผลประโยชน์ ไม่มีอะไรต้องใส่ใจ ชายหนุ่มกระดกแก้ววอดก้าแก้วแล้วแก้วเล่าจนหญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้
“คุณทิวมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ” มีนาถามอย่างสงสัยระคนแ
