วันต่อมา
วันนี้ฉันนัดกับพี่ฟิวส์เอาไว้ว่าจะมาช่วยเขาทำงานที่ห้อง จึงตื่นแต่เช้าแล้วมาที่คอนโดพี่ฟิวส์ตั้งแต่แปดโมงเช้า
Namkhang: ถึงแล้วค่ะ
ฉันส่งข้อความนั้นไปให้เขาแล้วก็พาตัวเองไปนั่งรอที่โซฟาตัวใหญ่ที่มีไว้สำหรับรับรองแขก ห้านาทีต่อมาพี่ฟิวส์ก็เดินออกมาจากประตูที่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี
เขาสวมเสื้อยืดสีดำตัวโคร่งกับกางเกงวอมสีเดียวกัน ทรงผมยุ่ง ๆ เหมือนคนเพิ่งตื่นแต่กลับดูดีอย่างกับผู้ชายในซีรีส์เกาหลี คนบ้าอะไรหล่อทุกเวลาแม้กระทั่งตอนตื่นนอน
“ค้างมาเช้าเกินไปไหม” ฉันลุกขึ้นยืนยิ้มแห้ง ๆ ทักทาย
“อืม รู้ตัวแล้วมาทำไม”
“ก็กลัวว่าจะทำอะไรไม่ทัน”
ฉันตอบแล้วยืนเม้มปากตัวเองอย่างรู้สึกผิด ตอบรักษาน้ำใจกันหน่อยก็ไม่ได้ คนอุตส่าห์ตั้งใจตื่นเช้า
“อืม งั้นก็รอฉันทำธุระก่อน”
“เราจะไปไหนกันเหรอ” ฉันเดินตามพี่ฟิวส์เข้ามาในลิฟต์ ขนาดว่าตอนตื่นตัวก็ยังหอมอย่างกับเกิดมามีน้ำหอมติดตัวต
