ฉันพยายามดิ้นแต่มันก็ไม่ยอมปล่อย จึงตัดสินใจยกเท้ากระทืบที่หลังเท้าของมันจนไอ้แก่นั่นร้องลั่น ฉันหลุดจากพันธนาการของมันจึงรีบก้าวเท้าหนีแต่กลับถูกกระชากแขนไปอีกรอบ
“อวดดีนักนังนี่!”
มันจะยกฝ่ามือขึ้นและตวัดลงมาที่ใบหน้าของฉันจนต้องหลับตาลงตามสัญชาตญาณ แต่เหมือนจะนานอยู่เป็นนาทีก็ไม่มีอะไรสัมผัสกับใบหน้า ไม่เจ็บอย่างที่คิดไว้ ได้ยินเพียงเสียงร้องโหวกเหวกโวยวายของคนรอบข้างจึงต้องลืมตาขึ้นมอง
“พี่ฟิวส์…”
ฉันครางชื่อของคนคนนั้นออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นภาพที่เขากำลังยืนหันหลังให้แล้วรับแขนล่ำของไอ้แก่นั่นไว้ มองแค่ด้านหลังแต่ฉันกลับรู้ได้ทันทีว่าเป็นเขา
“มึงมาเสือกอะไร!”
“แล้วคุณจะทำอะไรแฟนผม”
เสียงฮือฮาดังระงมทั่วบริเวณแน่นอนว่าผู้คนรอบ ๆ ตัวรู้จักเขาเพราะเป็นถึงนายกสโมสรนักศึกษา อย่างที่บอกว่าส่วนใหญ่ก็มีแต่พวกนักศึกษามหาวิทยาลัยเราทั้งนั้น
“แล้วไงวะ แฟนมึงทำงาน จะมาเสือกอะไร”
“แล้วลุ
