พักหนึ่งพี่ฟิวส์ก็เดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วพวกที่พูดมากเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเหมือนหนังคนละม้วน ไม่พูดไม่จา นั่งเกรงจนฉันกลัวเพื่อนเป็นตะคริว
“ลืมแนะนำเพื่อนค่ะ คนนี้ระริน อีกคนจิน” ฉันบอกคนที่นั่งข้าง ๆ “ส่วนพวกนี้ น่าจะรู้จักพี่ฟิวส์แล้ว”
“รู้จักได้ยังไง” เขาหันมาถามฉันด้วยความสงสัย
“ก็พี่เป็นนายกสโมไง ใครก็รู้จัก” ฉันบอกแล้วเทเหล้าปั่นที่รสชาติไม่ต่างจากเครื่องดื่มเมนูโซดาขึ้นมาดูดอย่างเอร็ดอร่อย
“ยกเว้นน้ำค้างคนหนึ่งค่ะ เพราะตอนแรกมันไม่รู้จักพี่ฟิวส์” จินบอกหนุ่มรุ่นพี่จนเขาหันมามองหน้าฉันแต่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา
“ก็ไม่ได้สนใจ ทำไมต้องรู้จัก”
“แกเพิ่งบอกว่าพี่เขาเป็นถึงนายกสโมฯ”
“...” คนที่หัวเราะออกมาคือพี่ฟิวส์ ส่วนฉันแกล้งหยิบเหล้าปั่นนั่นขึ้นมาจิบแก้เก้อต่อ
“น้ำค้างบอกว่าพี่ฟิวส์อกหัก อย่าไปเครียดเลยค่ะ ดื่มกับพวกเรารับรองลืมไปเลยว่าเคยมีแฟน มาค่ะพี่ฟิวส์ ชนแก้ว” ระร
