ทันทีที่กลับมาถึงเซฟเฮาส์มณีญาก็วิ่งขึ้นห้อง โดยไม่สนใจที่จะเดินไปทักทายเพื่อนรัก ซึ่งเพิ่งได้รับโทรศัพท์ว่าอีกฝ่ายอุตส่าห์มาเยี่ยม ทำเอาบุปผชาติที่ได้รับรายงานจากสาวใช้ขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ได้นึกน้อยใจที่เพื่อนเหมือนไม่ให้ความสำคัญกับตน ทว่ากลับสงสัยในท่าทีแปลกๆ ของอีกฝ่ายเหลือกำลัง
คุณแม่ยังสาวก้มลงไปหยอกเย้าเจ้าตัวน้อยที่กำลังเงยหน้าพูดกับแม่เสียงอ้อแอ้น่ารักน่าชัง จากนั้นก็ค่อยๆ วางลูกน้อยในมือลงบนเบาะนุ่มๆ พร้อมเรียกให้พี่เลี้ยงมาพาเจ้าตัวน้อยที่ไม่ยอมนอนจนดึกดื่นไปเข้านอน ก่อนจะรีบสาวเท้าตามเพื่อนซี้ไปอย่างด่วนจี๋ เพราะเธอสังหรณ์ใจว่ายัยเชยตัวแสบจะต้องทำเรื่องไม่คาดคิดแน่ๆ
“ไอ้คนบ้า! คิดเหรอว่าฉันจะยอมแต่งงานกับคุณง่ายๆ แค่รับปากส่งๆ ไปอย่างงั้นแหละ ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง ก็ไปหาเจ้าสาวใหม่ก็แล้วกัน” มณีญาบ่นอุบพลางเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า
“ลาก่อน ลาขาดไอ้มาเฟียบ้ากาม ไอ้คน
