#เดย์เจ้าเอย 11
(เสียงพี่เดย์ใช่ไหมลูก แม่ขอคุยกับพี่เขาหน่อยเร็ว)
“ไม่เอา ไม่ให้คุย” ฉันเริ่มงอแงบ้าง ฉันหวงแม่ไม่อยากให้แม่คุยกับเขา อีกอย่างไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องคุยกับแม่ฉันด้วย
(น้องเอยอย่าเพิ่งดื้อลูก แม่ขอคุยกับพี่เขาหน่อย)
“ไม่”
(เจ้าเอยคะ ให้แม่คุยกับพี่เดย์หน่อยเร็วแล้วแม่จะได้คุยกับหนูต่อ) สายตากดดันของคนที่เพิ่งแย่งกระเป๋าฉันไปกำลังจ้องฉัน บ้าที่สุดเลย!
“สวัสดีครับ” ฉันยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้เขาไปอย่างไม่พอใจก็แม่อยากคุยแต่ฉันไม่อยากให้คุยนี่ พอรับไปเขาก็เอ่ยทักปลายสายอย่างสุภาพ ฉันเมินภาพนั้นก่อนจะกลับมาสนใจเพื่อนตัวเองแต่ก็เพิ่งมานึกได้ว่านอกจากเพื่อนแล้วยังมีรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงจุดคืนกระเป๋าด้วยและเป็นที่ดึงดูดสายตายิ่งขึ้นเมื่อกลุ่มรุ่นพี่สถาปัตที่รู้จักเดินเข้ามาทัก หนักหน่อยก็เป็นพี่ฟาสที่ยื่นแก้วน้ำหวานมาให้
“ขอบคุณค่ะ”
“เสร็จแล้วใช่ไหม” พี่มอนถามสายตาเจ้าเล่
