ตอนที่ 6
1350 คำ
ซ่องหรูเต็มไปด้วยผู้ชายที่มาเสพสุขกับสาวนุ่งน้อยห่มน้อยที่พร้อมจะบริการทุกระดับให้ประทับใจ เขาเดินเข้ามาผู้จัดการซ่องแก่ๆก็ตรงเข้ามาหาแล้ว
“คุณโรมมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ ตอนนี้เรามีเด็กใหม่มาเยอะเลย” ผู้จัดการซ่องยิ้มให้กับคุณโรมผู้ชายที่มีอำนาจเงินทองมากมายแถมขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงพอสมควรเลยแค่ถูกใจเท่าไรก็ได้หมด ลูกค้าแบบนี้ถ้าหลุดมาต้องรักษาเอาไว้
“มีคนเอาเด็กฉันมาที่นี่ มึงต้องให้กูบอกไหมว่าต้องทำยังไง?” ปลายกระบอกปืนจ่อเข้ากลางหน้าอกผู้จัดการซ่องจนมันหน้าซีดลง เขาเอียงคอเลิกคิ้วเชิงถามอีกครั้งถ้าไม่ตอบละก๋ไม่ต้องคิดนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นที่นี่
“เอ่อ…คือ…มันเป็นความลับลูกค้าครับ” เม็ดเหงื่อซึมออกมามากขึ้นพร้อมน้ำเสียงสั่นหวาดกลัวค่อรอยยิ้มที่เหมือนจะลั่นไกปืนได้ตลอดเวลา
“ฉันถามดีๆนะ ถ้าตอบดีก็รอดซ่องก็ยังหากินได้แต่ถ้าคำตอบไม่ถูกใจที่นี่ฉิบหายจนหากินต่อไม่ได้แน่ เลือก!!” เขากัดฟันกรอดรอคำตอบที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
นิ้วเขาพร้อมลั่นไกเสมอนะมันน่าจะรู้!
คนที่ติดตามยัยหนูพลัดหลงตั้งแต่ทางเข้ามาเพราะมีคนมาเกาะแกะไม่หยุดส่วนนาฬิกาที่คอยบอกพิกัดมันก็ไม่แน่นอนเลยเมื่อมาอยู่ในที่เล็กๆพร้อมกับห้องนับสิบแบบนี้
“ชั้นสองครับ พวกมาเฟียโต๊ะบอลมันเหมาคืนนี้” น้ำเสียงแผ่วเบาตอบไปพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาชัดเจน
“ดี…เห้ยเฝ้าต้นทางอย่างให้หมาตัวไหนขึ้นไปได้” เขาเดินตรงไปทันทีไม่สนแล้วว่าตอนนี้จะมีอันตรายซ่อนอยู่รึเปล่าเพราะยัยหนูของเขาต้องปลอดภัยเท่านั้น
มาร์ตินเฝ้าต้นทางไม่ให้ใครเข้าไปรบกวนในขณะที่บอสกับพี่อัลบ้าขึ้นไปแค่สองคน ตายแน่พวกมึงกล้าขโมยของนายกูไป!
พวกเขาเป็นลูกน้องใกล้ชิดน้องข้าวมาตั้งแต่ยังไม่โตพอบอสหลงรักเท่านั้นแหละถูกเขม่นยกทีมจนเกือบเอาตัวไม่รอดหลายครั้ง!
“โชคดีนะพวกมึงกูจะรอฟังเสียงปืนแล้วกัน” บอสลงมือเองมันไม่ธรรมดาแน่นอนเพราะฝีมือยังขั้นเทพเลยนะนั่น เขาแค่ต้องคอยจัดการพวกลูกน้องธรรมดาที่จะไปช่วยนายมันก็แค่นั้นเอง
อัลบ้าเดินมาคู่กับบอสจนถึงชั้นสองหน้าประตูมีคนเฝ้าอยู่ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะคุยอะไรทั้งนั้นสิ่งที่ต้องการคือตัวน้องข้าวกับเด็ดหัวพวกมันก็กล้ามายุ่ง
ปัง!
ข้าวมองภาพทุกอย่างเลือนลางมึนเบลอไปหมด เธอเหมือนกำลังจะหลับแต่กลับไม่ใช่เลย เสียงหัวเราะกึกก้องดังจนแสบหูและฝ่ามือหยาบกร้านกำลังลูบต้นขาอยู่ในตอนนี้
เธอหนาวมากแล้วมองทุกอย่างด้วยความเชื่องช้าประสาทสัมผัสทุกเหมือนเหมือนจะไม่ตอบแสดงใดๆแม้แต่เปลือกตาแทบจะลืมไม่ขึ้น เนื้อตัวในตอนนี้มีแค่ชุดชั้นในตัวจิ้วปิดบังอยู่ในขณะที่เท้าถูกจับแยกออกจากกันแล้ว
เธอจะร้องให้คนช่วยแต่กลับไม่มีแรงพอด้วยซ้ำ
“เด็กดีหนูนี่มันน่ากินไปทั้งตัวเลยนะ” น้ำเสียงแหบห้าวของชายผิวคล้ำปล่อยหนวดมีเคราเข้มรูปร่างอ้วนลงพุงเต็มไปด้วยรอยสักทั้งตัว
ยัยหนูคนนี้น่ารักมากจริงๆเพราะแบบนี้ไงถึงอยากได้ตอนมีสติเล็กน้อย ลูกน้องบอกว่ายังสดซิงอยู่เขาก็อยากจะลองก่อนแล้วค่อยจัดการผู้หญิงอีกสามคนที่หลัง
“อย่า…หนูขอร้อง…หนูมีเงินให้หมดเลย…” น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความหวาดกลัวแต่ไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน เธอมองขาที่เขาจับขึ้นมาจูบก่อนจะกัดลงเหมือนจะฆ่าได้
“โอ๊ย…หนูเจ็บ…ป…ปล่อยหนูนะ…” เธอส่ายหน้าพยายามขัดขืนสุดแรงแต่ไม่สามารถสู้ได้เลย
ความกลัวเริ่มกัดกินหัวใจมากขึ้นน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด เธอพยายามร้องขอออกไปในใจนึกภาวนาให้ป๋าโรมมาช่วยเร็วๆ ความเจ็บยิ่งหนักมากขึ้นเรื่อยเหมือนจะตายแต่กลับทรมานมากกว่า
“แล้วหนูจะชอบ หนูต้องเป็นสินค้าเกรดพรีเมี่ยมแน่นอน”
“เหรอวะ?” โรมเปิดเข้ามากำปืนแน่นไม่รอให้มันได้อธิบายใดๆก็ลั่นไกปล่อยกระสุนตรงเข้ากลางส่วนที่น่ารังเกียจของมันแล้ววิ่งเข้าไปถีบจนกระเด็นตกเตียงแล้วขึ้นไปดูยันหนูที่นอนเกือบเปลือย
“ป๋าช่วยหนูด้วย” เธอมองเขาอย่างพร่าเบลอก่อนจะลืมตาไม่ขึ้นแต่ยังได้ยินเสียงปืนดังหลายนัดติดๆกันอยู่
“ข้าว!!” เขารีบถอดเสื้อมาคลุมตัวให้ระหว่างอัลบ้ารับมือลูกน้องมันอยู่
ไอ้เลวนี่มันจับยัยหนูมัดขึงไว้เพื่อจะย่ำยีเขาไม่ปล่อยให้มันได้ตายดีแน่ เขายิงโซ่ที่ล่ามข้อเท้าเล็กจนขาดก่อนจะมาแก้เชือกที่มัดมือไว้ที่มุมเตียง เปลือกตาที่พยายามจะลืมขึ้นแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความทรมานแบบนี้ต้องโดนยาสักตัวไปแน่นอน
“มึงกล้าดียังไงมายุ่งกับเด็กกูห่ะไอ้เวร!!” เขากำลังจะอุ้มยัยหนูออกไปแต่เดี๋ยวก่อนตอนนี้ขอกระทืบมันให้สะใจก่อนดีกว่า
“กูซื้อมาแล้วก็ต้องเป็นของกูสิวะ!”
“เหรอ? มึงซื้อมาเท่าไรละเด็กกูมีค่ามากกว่าชีวิตมึงอีกไอ้ระยำ!!” มันนั่งพิงผนังหยิบปืนชี้มาที่ตัวเขาแต่มือกลับสั่นเต็มไปด้วยความกลัว
“เหอะ! มึงไม่ตายดีแน่กูรับประกัน!” เขาเดินเข้าหามันช้าๆปล่อยเสียงปืนด้านนอกให้กลายเป็นเหมือนเสียงเพลงปลุกใจแล้วมองไอ้อ้วนอัปลักษณ์ที่พยายามห้ามเลือดแล้วยังจ้องเขาด้วยความอาฆาตไม่วางตา
“มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร พ่อกูเอามึงตายแน่ไอ้…อ๊าก…” น้ำเสียงแผดร้องดังลั่นปล่อยปืนในมือร่วงลงพยายามจะจับเท้าที่เหยียบหัวเข่าให้ออกไป
“กูเอามึงตายเจ็ดชั่วโคตรยังได้เลย!” เขาเหยียบแรงมากขึ้นก่อนจะตวัดเท้าเตะปากมันจนคว้ำเลือดไหลออกมาแต่มันยังไม่สะใจพอ
เขาเตะเข้าไปซ้ำเหมือนว่านี่เป็นกระสอบทรายระบายอารมณ์จนมันเริ่มนิ่งเลือดไหลนองเปลี่ยนสีขาวของกระเบื้องให้เป็นสีแดงจนเปื้อนพื้นรองเท้า เขาเตะปืนมันจนกระเด็นแล้วก้มลงไปมองหน้าชัดๆหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยิงซ้ำอย่างสะใจแล้วถึงหันไปดูยัยหนูรีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อย
มันกัดยัยหนูจนเลือดไหล!!
ปัง! ปัง! ปัง!
“ไม่เป็นไรแล้วนะเด็กดีป๋ามาช่วยแล้ว” เธอยังมีความรู้สึกแล้วยิ้มมุมปากให้เปลือกตาค่อยๆลืมขึ้นมาอย่างยากเย็นแต่สุดท้ายก็ไม่ไหว
“เพื่อนหนู…ช่วย…”
“ไม่ต้องห่วงป๋าช่วยเอง หนูอดทนนิดเดียวนะครับ” ก่อนที่อุ้มก็หันไปเห็นเข็มฉีดยาที่หัวเตียงเขาไม่ลังเลที่จะหยิบมาด้วยแล้วอุ้มยัยหนูออกไปทิ้งไอ้ชั่วใหม่ค่อยๆตายช้าๆ
อัลบ้ากับมาร์ตินตามมาแต่ยังไม่ทันจะทำอะไรประตูก็ถูกถีบออกจนแทบหลุดออกบอสอุ้มน้องข้าวออกมาโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้ออยู่
เลือดที่กระเด็นมาโดนตัวบอสมันทำให้รู้สึกเหมือนว่านี่คือสัตว์ร้ายกระหายเลือดน่าหวาดกลัวมากกว่าเจ้านายที่สง่างามด้วยซ้ำ
บอสเหมือนเทพบุตรแต่ความจริงเป็นปีศาจมากกว่า!
“เอาเพื่อนยัยหนูไปด้วยฉันจะพายัยหนูไปก่อน”
“ครับบอส”
- ผู้เขียน
