ญาณินเงยหน้ามองสบตาเขา เธอกดมุมปากลง รู้สึกไม่พอใจแต่ไม่อยากเสวนากับคนตรงหน้า เขารู้ดีว่าการที่เธอหนีเพราะอะไร เขาจะตามมาทำไม ในเมื่อ คริสเตียนก็เตรียมการที่จะยกเลิกการแต่งงานจอมปลอมนี่อยู่แล้ว
เมื่อญาณินไม่ตอบ คริสเตียนก็ไม่บีบคั้น เขาวิ่งกึ่งเดินลงไปชั้นล่าง ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที เขาก็เดินกลับมา มีขวดน้ำเย็นเฉียบอยู่ในมือ จนญาณินเริ่มรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาบ้าง แต่เธอก็เลือกที่จะไม่แสดงอาการกระหายน้ำให้เขาเห็น
“เอ้า!” แก้วน้ำเย็นถูกยื่นส่งมาจากชายหน้ามึนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ญาณินเบือนหน้าหนี แสร้งทำเป็นมองไม่เห็น
“ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงไม่ทู่ซี้ง้อเธอหรอกนะ”
เป็นคำพูที่จุดชนวนโทสะได้เป็นอย่างดี ญาณินหันควับ เรียวปากเม้มแน่น แต่หากดวงตาสามารถเปล่งแสงไฟออกมาได้ ดวงตาของเธอคงเหมือนไฟสปอร์ตไลน์ที่ฉายแสงไปยังคริสเตียนเป็นจุดเดียว
“โตแล้วนะ เป็นแม่คนแล้วด้วย”
ญาณินผงะ เธอกระถดหนีคริสเตียน ตา
