“ณิน...ณิน” เสียงหวานกระซิบแผ่วๆ เธอพยามจะบอกบางอย่างให้ชายหนุ่มรับรู้ แต่คริสเตียนไม่มีเวลาฟัง เขาถูกไฟพิศวาสแผดเผาจนหน้ามืดตาลาย เขากดจูบมุมปากอิ่มแรงๆ ตอนที่เขากำลังจะแทรกร่างกายผ่าวร้อนของเขา ฝังลึกเข้าไปในร่างกายอ่อนนุ่มนิ่ม
หญิงสาวคลี่ยิ้มอ่อนๆ ริมฝีปากสั่นระริกเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกรวดร้าวไปตลอดหน้าขา เจ็บเหมือนกับถูกมือยักษ์จับฉีกเป็นสองท่อน เธอครางแผ่วๆ นิ่วใบหน้าและพยายามกระถดตัวหนี
“คนดี!! อย่าดิ้น อยู่เฉยๆ ก่อนคนสวย”
คริสเตียนกัดกรามจนปูดโปน เขากระชับช่วงเอวอ่อนบางไว้แน่น กดให้เธออยู่นิ่งๆ ไม่อย่างนั้นญาณินจะเจ็บปวดมากกว่าเก่า ร่างกายของเธอเล็กและบอบบาง แต่สิ่งที่ชายหนุ่มไม่คาดคิด เธอยังมีสิ่งที่สาวๆ ส่วนใหญ่ไม่มี คริสเตียนรู้สึกประทับใจ ญาณินมี ‘เยื่อบางๆ ที่เรียกว่าพรหมจรรย์’ หัวใจของคริสเตียนเบ่งบานเต็มช่องอก มันเป็นความภาคภูมิใจ เมื่อตนเองได้เป็นคนแรกในหลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะร
