ณ โรงแรม จุจาภร โฮเทล
นลินทิพย์นั่งตรวจเอกสารที่เจ้านายหนุ่มสั่งให้ทำตั้งแต่เช้า จึงไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนบางคนแอบดูการกระทำทุกอิริยาบถของเธออยู่ จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เรียกความสนใจจากคนขยันได้ทันควัน
“ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย”
เสียงใสบ่นพึมพำแต่ก็โน้มตัวลงไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายที่วางไว้ใต้ลิ้นชัก เพื่อดูว่าใครเป็นคนโทรมาหา และเมื่อเห็นเจ้าของเบอร์รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้า นิ้วเรียวสวยกดรับพร้อมกับถามปลายสายออกไปทันที
“มีอะไรหรือณิชา”
“ฉันโทรมาเตือนแกไง เที่ยงแล้วนะ นี่อย่าบอกนะว่าแกทำงานจนลืมเวลาพักอีกแล้ว”
ณิชาบ่นพึมพำมาตามสาย กับนิสัยขี้หลงขี้ลืมของนลินทิพย์ เธอกับมธุรสและพิมพ์ชนกจะสลับกันโทรศัพท์มาเตือนเรื่องอาหารเที่ยงทุกวัน และวันนี้ก็เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องโทรมาเตือนยัยเพื่อนจอมขี้ลืมคนนี้
“เที่ยงแล้วเหรอเนี่ย” นลินทิพย์ร้องโวยวายออกมา ขณะเหลือบสาย
