“คุณควรพูดให้สุภาพกว่านี้หน่อยนะคะคุณพาย เวลาอยู่ต่อหน้าเด็ก”
“ทำไมฉันต้องสุภาพกับไอ้เด็กนี่ด้วย ไอ้เด็กนี่ไม่ใช่ลูกของฉันเสียหน่อย ว่าไงที่ฉันถามตอบมาได้หรือยัง” ขนาดบิดาผู้ให้กำเนิดเขายังไม่คิดสนใจ หรือแคร์ความรู้สึกของท่านเลย แล้วทำไมเขาต้องแคร์ความรู้สึกของไอ้เด็กแก่แดดคนนี้ด้วย
มธุรสรู้สึกโกรธกับคำพูดของภควัต ผ่านมาสิบปีนิสัยของผู้ชายคนนี้ก็ยังเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด
“ฉันไม่ได้ชวนเธอทะเลาะน้ำหวาน” ภควัตพูดแทรกอีกครั้ง เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของมธุรส เขาไม่ได้ชวนทะเลาะ เพียงแต่ไม่ชอบใจที่หญิงสาวให้ความสนใจคนอื่นมากกว่าเขา
“ถ้าไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ว่าแต่เราจะไปหัวหินกันกี่โมง นี่ก็เย็นมากแล้วนะน้ำหวาน เมื่อไรพ่อของไอ้หนูนี่จะกลับมาจากศรีราชา”
“น้ำหวานจะพาน้องแดนไปด้วย ถ้าคุณพายอยากไปเที่ยวหัวหินกับน้ำหวาน ก็กรุณาทำตัวให้สุภาพกว่านี้และสนิทสนมกับน้องแดนด้วย” มธุรสบอกออกมาในที่
