พี่แก้มหวานหรือคุณครูคนสวยของหน้านาราไม่ได้รู้เลยว่าเธอกำลังอยู่ผิดที่ผิดเวลาในตอนนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองคะแนนสอบของลูกศิษย์คนโปรดอย่างพึงพอใจ ไม่เสียแรงที่ทุ่มเทดูแลกันเป็นพิเศษ รอยยิ้มแต้มดวงหน้าหวานหลังจากคำนวณดูแล้วพบว่านารามีโอกาสสูงที่จะได้เข้าเรียนในคณะและมหาวิทยาลัยที่ตนชื่นชอบ
“แก้มหวาน” ปัณณิกาหันไปตามเสียงเรียก ดวงหน้าของเธอฉายแววงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณที่เธออยากกอดตลอดเวลามายืนอยู่ตรงหน้าได้
“คุณธัญญ์มาที่นี่ได้ยังไงคะ” เธอวางแก้วในมือ ก่อนจะเริ่มตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง หรือว่า…
“ที่นี่มันบ้านของฉัน เธอจะให้ฉันไปอยู่ที่ไหนฮะแก้ม!”
“บ้านของคุณธัญญ์ แสดงว่าคุณคือ…” ปัณณิกาไม่กล้าพูดต่อว่าเขาคือคุณพ่อของนารา
“ฉันไม่นึกว่าเธอจะแผนสูง เข้าหานาราเพื่อจับฉัน แก้มหวาน เธอร้ายกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก!” ปัณณิกาทราบดีว่าเขารักและหวงลูกสาวอย่างมาก ธัญญ์เคยพูดถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของตัว
