มือหนาวางโทรศัพท์ลงหลังจากแจ้งข่าวต่อลูกสาวว่าเขาติดธุระด่วนและคงไม่กลับไปนอนบ้านอีกสักสองคืนเป็นอย่างต่ำ ก่อนจะลงมือใช้ผ้าสะอาดชุบน้ำอุณหภูมิห้อง จัดการเช็ดตัวสาวน้อยที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงกว้าง เธอนอนนิ่งจนแทบจะไม่ขยับตัวและย่นคิ้วเข้าหากันเรื่อย ๆ ราวกับมีเรื่องกวนใจอยู่
‘แม่อย่าตีแก้มนะ’
เธอพึมพำคำนี้ออกมาเรื่อย ๆ จนคนฟังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ รีบติดต่อขอคุยกับคนที่ส่งตัวของแก้มหวานมาให้ ก่อนจะได้ความว่าผู้หญิงคนนั้นมีชื่อว่าลิตา
‘คุณอย่าโทร. แจ้งแม่ของน้องแก้มเลยนะคะ เดี๋ยวลิตาจะเลื่อนนัดลูกค้าแล้วไปดูแลน้องเอง’
‘แก้มไม่สบายขนาดนี้ ฉันว่าเรียกคนในครอบครัวน่าจะดีกว่านะ’
‘ไม่ดีหรอกค่ะ น้องชายแก้มติดงานอยู่ต่างจังหวัด ปลีกตัวมาไม่ได้แน่ ๆ ส่วนคนเป็นแม่ก็ร้ายเหลือเกินค่ะ ทุบตีลูกสาวจนกลายเป็นคนขี้กลัว ไม่กล้าเข้าสังคมหรือคบหาใครที่ไหน ความจริงที่แก้มต้องรับงานก็เพราะว่าแม่ของเขานั่นล
