บทที่ 1 กฎสามข้อ 2
877 คำ
ปัณณิกาจะต้องเลวเหมือนบิดา ชอบหลอกลวงผู้อื่นและสร้างความเจ็บปวดให้กับคนรอบข้าง ปัทมากล่าวเสมอว่าลูกสาวตัวซวยของเธอจะไม่มีวันประสบความสำเร็จในเรื่องของความรัก เพราะกรรมที่บิดาผู้ให้กำเนิดได้ก่อเอาไว้
“แก้มทำได้ค่ะพี่ลิตา แก้มยอมศึกษาเรียนรู้ทุกอย่าง ขอแค่ให้แก้มได้ช่วยโปรดกับแม่บ้าง”
“ความจริงของพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องยาก ขอแค่แก้มไม่ตกใจกลัว เรียนรู้ทฤษฎีเพิ่มเติมอีกนิดหน่อย และปล่อยตัวเองไปตามธรรมชาติ พี่ว่าแก้มน่าจะไม่มีปัญหาอะไร อีกอย่างคือแก้มเป็นคนสวย อัธยาศัยดี พี่ว่าคุณเขาจะต้องชอบแก้มมากแน่ ๆ ถ้าโชคดีก็อาจจะได้ต่อสัญญาอีกสามเดือนเลยนะ”
“แก้มคงไม่ต่อสัญญาหรอกค่ะพี่ลิตา แก้มอยากได้แค่สองแสนเป็นค่าไถ่บ้านงวดสุดท้ายกับค่าเทอมของโปรด แก้มไม่ได้อยากทำเพื่อตัวเอง”
“ดีแล้ว แก้มหวานของพี่เป็นเด็กดี เรียนเก่งแถมขยันอีกต่างหาก นี่ถ้าแม่พี่ไม่ได้ป่วยหนักจนต้องผ่าตัดด่วน พี่ก็คงจะมีเงินเหลือพอช่วยได้บ้าง บอกตรง ๆ เลยว่าพี่ไม่อยากให้แก้มต้องมาลำบากใจ พี่ไม่อยากให้แก้มทำงานแบบพี่” ลิตาสนิทกับสาวหวานมากพอที่จะรู้สึกผิดที่เสนองานสบายให้กับน้อง
“พี่ลิตาอย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ แก้มทำเพื่อน้องกับแม่ได้สบายมาก” ปัณณิกาไม่ใช่คนรักสบาย เธอทำงานส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี
เวลาว่างของเธอหมดไปกับการสอนพิเศษและรับงานแปลภาษาอังกฤษตามโอกาส ในระหว่างรอรับปริญญา เธอก็หว่านใบสมัครไปทั่ว แต่ก็ยังไม่ถูกเรียกไปสัมภาษณ์สักที
“พี่ไม่เคยรับงานคุณเขานะ แต่เท่าที่ฟังมาคืออายุราวสามสิบปลาย ๆ และก็หล่ออย่างกับนายแบบ อ่อ แล้วแก้มต้องไปพักที่คอนโดของเขาด้วยนะ เพราะคุณเขาไม่ชอบนอนโรงแรม และโดยมากจะแวะไปหาเฉพาะคืนวันศุกร์ แต่อยู่ด้วยไม่เกินสามชั่วโมงก็กลับแล้วล่ะ”
“ดีเลยพี่ลิตา แก้มจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องสอนพิเศษ อีกสองเดือนเด็ก ๆ ก็จะถึงเวลาสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วด้วย บอกตรง ๆ เลยว่าแก้มไม่กล้าทิ้งน้อง” ปัณณิกาห่วงนักเรียนของเธอมาก หลายคนสามารถยกเลิกได้ไม่ลำบาก แต่สำหรับเด็กที่เธอสอนมาปีกว่าแล้ว ปัณณิกาทำใจจากกันไม่ได้จริง ๆ
“ช่วงกลางวันอยากทำอะไรก็ตามใจเลยนะ เพราะยังไงแก้มก็สอนพิเศษแค่จันทร์ถึงศุกร์อยู่แล้ว แต่อย่าลืมนะว่าต้องกลับมาให้ทันสองทุ่ม เพราะคุณเขาจะแวะไปพักผ่อนช่วงนั้นพอดี” ทว่าปัณณิกากลับเลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการยกเลิกการเรียนการสอนในวันศุกร์ เพราะต้องการเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับดูแลคนที่จ่ายค่าตัวเธอในราคาแพง แถมยังให้ที่อยู่อาศัยระหว่างนั้นอีกต่างหาก
ปัณณิกายังไม่อยากกลับไปเจอแม่ เธอไม่อยากถูกตีอีก
“แก้มจำไว้ให้ขึ้นใจเลยนะว่า ห้ามจูบ ห้ามรัก” ลิตาไม่ได้เน้นเรื่องห้ามนอกกายอีก เพราะรู้แล้วว่าสาวสวยตรงหน้ายังไม่มีใคร
“ค่ะ แก้มจะทำตามข้อตกลง”
สาวน้อยผู้ไม่ประสาเรื่องความสัมพันธ์มั่นใจเหลือเกินว่าเธอจะผ่านช่วงเวลาสามเดือนไปได้ โดยที่หัวใจไม่บุบสลายไปเสียก่อน และ ‘คุณ’ ก็เป็นอย่างที่ลิตาพูดจริง ๆ
เขาไม่ได้แวะมาพักผ่อนบ่อย ๆ กว่าเธอจะได้เจอตัวจริงก็สัปดาห์ที่สามแล้ว และพอได้เจอก็สัมผัสแตะต้องกันท่ามกลางความมืด เห็นเพียงภาพเลือนรางผ่านแสงสว่างของโคมไฟที่อยู่ห่างออกไปค่อนข้างมาก
หลังจากทราบว่าปัณณิการับงานเป็นครั้งแรก คุณคนนั้นก็ใจเย็นกับเธอขึ้นมาก แต่อีกเรื่องสำคัญที่เขายังไม่รู้ นั่นคือเธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง กระทั่งจูบใครก็ยังไม่เคยมาก่อน
พอเขาใจดีให้โอกาสได้เรียนรู้และปล่อยให้ลงมือทำตามศึกษามา ปัณณิกาก็นึกโล่งใจนี่เธอไม่ได้เจอพวกโรคจิตอย่างที่เพื่อนรุ่นพี่เคยเล่า เขาปล่อยให้เธอ ‘ดูแล’ อย่างใจเย็น ทั้งยังชมว่าทำได้ดี
ริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาตีตราเธอดุเดือดจนทั่วอกอิ่ม นับรอยดูดและรอยกัดรวมกันแล้วได้มากกว่าสิบจุด และหากไม่มีเสียงโทรศัพท์ขัดขึ้นในคืนนั้น ปัณณิกาก็คงจะถูกจับได้แล้วว่าไม่ได้แค่ขึ้นงานเป็นครั้งแรก
หลายอย่างที่ทำในคืนนั้นล้วนเป็นครั้งแรก...
แต่ ‘คุณ’ ไม่จำเป็นต้องรู้ และปัณณิกาก็สาบานกับตัวเองว่าครั้งหน้าจะทำให้ดีที่สุด
ค่าจ้างสามแสนที่ได้รับมา เธอจะตอบแทนให้คุ้มค่าอย่างแน่นอน
[1] No Confessing ห้ามรัก นักแสดง เร็ว ๆ นี้
- ผู้เขียน
