ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวหนาในห้องนั่งเล่นทันทีที่เดินเข้ากลับมาในบ้านหลังจากผ่านเรื่องหน้าปวดหัวมาก่อนหน้านี้
ออด~ ออด~
ยังไม่ทันที่ความหงุดหงิดใจจะสลายหายไปก็ต้องปะทุขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงของกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นอีกครั้ง
"อีกแล้วเหรอ มันไม่จำจริงๆสินะ" ฉันเอ่ยบอกอย่างหัวเสียเมื่อคิดว่าไอ้คนบ้าเมื่อครู่นี้จะวนกลับมาอีกรอบ
"ฉันไปไล่ให้เอง" ลีวายเสนอขึ้นแล้วตั้งท่าจะเดินออกไป
"ไม่ต้องลีวายฉันจะออกไปเอง พรินซ์ขอมีดในมือนายด้วย" แม้พรินซ์จะมองมาอย่างงงๆแต่ก็ยอมยื่นมีดในมือมาให้ฉันอย่างว่าง่าย
ฉันรับมีดมาถือในมือแล้วเดินมุ่งตรงไปยังหน้าบ้านด้วงอารมณ์หงุดหงิดถึงขีดสุด
"ถ้ายังไม่ไปฉันแทงนายไส้ไหลแน่" ฉันบอกเสียงกร้าวทันทีที่ถึงหน้าประตูรั้ว ทว่าในวินาทีต่อมากลับต้องหยุดชะงักมีดที่ง้างขึ้นเหนือศีรษะเพียงแค่คนตัวสูงที่หันมาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาเย็นชาเรียบนิ่ง
"ไม่ยักรู้ว่าบ้านนี้เขาต้อนรับแขกได้
