“รับผิดชอบการกระทำของตัวเองซะ!!”
“พี่หมอ โซยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” ยิปโซกอบโกยอากาศเข้าร่างกายของตัวเอง เพราะจูบของหมอรามที่มอบให้ทำให้เธอแทบขาดอากาศหายใจ
สายตาของหมอรามที่จ้องมองร่างเล็กของยิปโซแทบจะทำให้เธอหลอมละลาย เธอกำลังงุนงงกับการกระทำของตัวเองที่ต้องรับผิดชอบเขาเรื่องอะไร?
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังงุนงงอยู่ หมอรามไม่รอช้าจับใบหน้าสวยล็อกเอาไว้และมอบจูบให้เธออีกครั้ง มือหนาค่อย ๆ โอบแผ่นหลังบางโน้มลงนอนกับเตียงนุ่ม ร่างสูงของหมอรามกำลังคร่อมร่างบางของยิปโซเอาไว้
แววตากระหายเหมือนสัตว์ป่ากำลังจะตะครุบเหยื่อเป็นแววตาที่มีแค่ยิปโซที่ได้เห็นแค่คนเดียว ทำเอาร่างบางถึงกับอ่อนยวบเมื่อถูกสายตาของหมอรามจ้องมองตัวเอง
ใบหน้าสวยร้อนเห่อ มือไม้เริ่มอยู่ไม่นิ่ง ตอนนี้ยิปโซเธอกำลังทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกหมอรามลุกแรงแบบนี้ แค่สายตาที่จ้องมองมายังเธอก็แทบจะเป็นลมอยู่แล้ว ดาเมจของหมอรามไม่ได้เป็นคนน
