ริต้า
ฉันไม่รู้ว่า เกมส์รักของฉันมันนานแค่ไหน แต่รู้แค่ว่า นอนไปไม่กี่ชั่วโมงนาฬิกาก็ปลุกอีกแล้ว รู้สึกเหมือนพึ่งได้นอนไม่นานมานี่ ฉันตื่นมาฉันแขนของบางคนพาดอยู่ที่เอวของฉัน คงไม่ต้องเดาว่า ใคร... ทำไมฉันกลับรู้สึกไม่ดีใจหรือตื่นเต้นเลยที่เขาทำแบบนั้นกับฉัน ฉันกลับนู้สึกว่า ถ้าเขาไม่เมา เขาคงไม่ทำเพราะเขาไม่ได้รักฉัน แต่ที่แน่ๆคือ ฉัน..รักเขา รักตั้งแต่วันแรกที่เจอบนเครื่องบินและก็รักมาตลอด ส่วนเขาก็คงรักคนอื่น...คนอื่นที่ยังไงก็คงไม่ใช่ฉัน...
"อ๊ะ..ซี๊ด..เจ็บอะไรเนี้ย" ฉันที่พยายามจะลุกแต่ก็รู้สึกเจ็บราวที่กลางกายแปลกๆ เจ็บเหมือนมันร้าวแตกไปหมดเลย
"อื้ออ...ริต้าเป็นอะไรหรือป่าว" พี่ตินพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เขาคงตื่นเพราะเสียงของฉันนั้นแหละ อุส่าห์พูดเบาล่ะนะ
"ปะ..ป่าวค่ะ" ฉันที่พยายามจะลุกขึ้นเหมือนมันจะปวดร้าวมากก็ตาม สุดท้ายก็เป็นผล ฉันล้มหน้าทิ่มลงไปที่พื้น
"อ๊ะ....ว๊ายยยย โอ๊ยย
