คือผมไม่ได้อยากโกหกนะ ผมแค่อยากไม่ได้ให้เราแบบกลับไปจุดนั้นแล้ว เรื่องราวในอดีตมันมีแต่เรื่องไม่ดี ผมยอมรับก็ได้ว่า กลับมาจำอะไรสักพักแล้ว ก็จะไม่ให้จำได้ได้ไงว่า ก็ริต้าเล่นเปิดรูปให้ผมดูทุกวันแล้วพูดกรอกหูตลอดเวลา ผมก็แค่อยากเริ่มต้นใหม่ไปเลย ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับอดีตอีก
"กูมีเหตุผลของกูก็แล้วกัน" ผมหันไปตอบไอ้ซัน ไอ้มารชีวิต
"หึ เหตุผลเห็นแก่ตัวสิไม่ว่า"
"มึงจะเอายังไวะ!"
"ก็ถ้าดูแลได้ไม่ได้ก็ยกมาสิวะ!"
"มึงง!!!"
"เอาสิ ต่อยให้พอแล้วยกมา"
"โถ่วเว้ยยยย!!!!" เพล้งง ผมเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ คือผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย แต่พอเป็นเรื่องริต้าผมรู้สึกแบบ อยากซัดหน้าแม่งเข้าให้ คือผมรักของผม ผมไม่อยากให้ใครมายุ่งหรือมาเอาไป
"หึ"
"มึงเป็นเหี้ยอะไรชอบกวนตีนกูจังวะ"
"ทั้งสองคนเป็นยังไงบ้างง" แม่งเอ้ยยย พวกผมเถียงกันนานขนาดนั้นเลยหรือไงวะ ริต้าทำไมกลับเร็วจัง
"อุ้ย! ทำไมห้องเป็นแบบนี
