เล่ห์ร้ายพ่ายรักดวงใจเหมราช

หัวใจเต้นแรง

"หนาว..." พิ้งค์พลอยพูดออกมาลอยๆ เหมือนกับคนที่กำลังนอนละเมอ แต่ชายหนุ่มกลับดึงร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของเขา ความใกล้ชิดบวกกับกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่ติดกายของหญิงสาว จนมันกลบกลิ่นอ้วกไปจนสิ้น กำลังทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง

"ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยวะ ก็แค่นอนกอดผู้หญิงขี้เมาคนหนึ่งเท่านั้น และที่สำคัญเธอไม่ใช่สเปคของเราสักหน่อย" ชายหนุ่มพูดออกมาคนเดียว ขณะที่เขานั้นยังคงกอดพิ้งค์พลอยเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่

พรุ่งนี้เช้าหญิงสาวคงจะตื่นมาโวยวาย เมื่อเธอนั้นได้นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายหนุ่มทั้งคืน และที่สำคัญเขานั้นเป็นคนเช็ดตัวพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเธอด้วย แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้เปลือยเปล่าล่อนจ้อน แต่เขานั้นก็เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งไปทุกตารางนิ้ว ที่สำคัญเขารู้แม้กระทั่งไซซ์ของบราที่เธอสวมใส่ แม้ว่าเหมราชจะไม่ได้ตั้งใจจับจ้องไปที่ทรวงอกกลมโต แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เขาได้เห็นมันเต็มสองตาเต้านูนที่ล้นบราออกมาช่างขาวผ่องอวบอั๋น เสียจนทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นแรง

แสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องเข้ามาภายในห้อง เมื่อเหมราชได้เปิดผ้าม่านออก ก่อนที่เขานั้นจะถือสมาร์ตโฟนเดินออกไปด้านนอก ชายหนุ่มนั่งลงที่โซฟาตัวยาวในห้องรับแขก จากนั้นเขาได้กดโทรออกหาเสี่ยเพชรกล้าบิดาของพิ้งค์พลอย

"สวัสดีครับคุณอา ผมจะโทรมาบอกว่าเมื่อคืนผมบังเอิญไปเจอคุณพิ้งค์พลอยที่ผับ แล้วเธอก็เมาหนักมาก ผมก็เลยพามาค้างที่คอนโด แต่ผมไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอเลยนะครับ คุณอาสบายใจได้" เหมราชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจ เมื่อเขานั้นเริ่มเป็นกังวลกลัวว่าเสี่ยเพชรกล้าจะเข้าใจผิดเรื่องที่เขานั้น พาลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเสี่ยมาค้างที่คอนโด

"มีคนรายงานอาตั้งแต่เหมพาพลอยขึ้นรถไปแล้ว" เสี่ยเพชรกล้าพูดออกมา พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพึงพอใจ เมื่อผู้ชายที่เขาหมายมั่นปั้นมืออยากได้มาเป็นลูกเขย กำลังทำในสิ่งที่เขานั้นต้องการ และปรารถนาที่จะให้ทั้งสองมีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน เพราะเสี่ยเพชรกล้าหวังอยากจะให้ลูกสาวนั้นยุติความสัมพันธ์กับมาร์คโดยเร็วที่สุด

"ผมลืมไปว่าคุณอาเป็นคนกว้างขวาง มีลูกน้องเป็นตาสับปะรด สำหรับข้อเสนอที่คุณอายื่นมานั้น ผมยินดีที่จะทำตามเงื่อนไขทุกประการ ผมต้องการแต่งงานกับคุณพิ้งค์พลอยให้เร็วที่สุด" เหมราชพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แต่ใบหน้าและแววตาของเขานั้นกลับเต็มไปด้วยเลศนัย เพราะกำลังคิดว่ามันคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขาในเวลานี้ แม้จะดูเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว แต่เหมราชกลับคิดว่าเขาสามารถที่จะคุมเกมนี้ได้ และก็ไม่คิดที่จะเอาเปรียบพิ้งค์พลอย เพราะการแต่งงานในครั้งนี้จะเป็นแค่เพียงในนามเท่านั้น

"ตกลง! อาเองก็เป็นลูกผู้ชายพอ เอาเป็นว่ารายละเอียดทั้งหมดอาได้พูดให้เหมเข้าใจแล้ว พลอยขาดแม่มาตั้งแต่เด็ก อาจจะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แต่อาก็เชื่อว่าเหมจะรักลูกสาวอาได้ไม่ยาก" เสี่ยเพชรกล้ายังคงพยายามที่จะพูดให้เหมราชรักพิ้งค์พลอยให้ได้ เพราะเขาเชื่อว่า มองคนไม่ผิด ผู้ชายที่จะมากำราบพิ้งพลอยได้ มีเพียงเหมราชคนเดียวเท่านั้น

กรี๊ดดด!! เสียงกรี๊ดดังลั่นออกมานอกห้อง เหมราชพอจะเดาได้ว่าพิงค์พลอยคงจะตกใจ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนั้นอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้ โดยเฉพาะชุดนอนของผู้ชายที่เขาสวมให้เธอนั้น มันบิ๊กไซซ์ และเธอคงจะเดาได้ว่านั่นคือห้องของผู้ชายแน่ๆ

"แค่นี้นะครับคุณอา สงสัยคุณพลอยจะตื่นแล้วสวัสดีครับ" เหมราชพูดจบก็รีบกดวางสาย เพราะเขานั้นไม่อยากให้บิดาของพิ้งค์พลอยได้ยินเสียงกรี๊ดของเธอ ที่ดังออกมาลั่นห้องราวกับว่าเธอนั้นถูกจับมาพรากพรหมจรรย์ยังไงอย่างนั้นแหละ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องนอน โดยมีสายตาของหญิงสาวจ้องมาที่ชายหนุ่ม สีหน้าและแววตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

"เอะอะโวยวายเสียงดังทำไม ทำตัวเองแท้ๆ" เหมราชพูดออกมาพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก ดวงตาคมมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาว อย่างไม่วางตาเช่นกัน เมื่อเขานั้นไม่ได้ทำอะไรผิด เธอควรขอบคุณเขามากกว่าจะแสดงกิริยาแบบนี้ออกมา

“นี่ห้องนายเหรอ แล้วใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน อย่าบอกนะว่าเป็นนาย เหมราชนายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้ ทำไมต้องถือวิสาสะถอดเสื้อผ้าฉันออกด้วย คนฉวยโอกาส ไอ้คนบ้า ไอ้คนผีทะเล! โอ๊ย! ปวดหัวจัง”

หญิงสาวพูดออกมาด้วยความขุ่นเคืองใจ แถมเธอนั้นยังรู้สึกไม่ชอบใจ ในสิ่งที่เขานั้นทำโดยพลการ เมื่อพิ้งค์พลอยคิดว่าเขาคงจะเห็นหมดทุกซอกทุกมุม ของเรือนกายเธอแล้วสิ้น ที่สำคัญเขานั้นได้ล่วงเกินเธอหรือเปล่าก็ไม่รู้ ซึ่งหญิงสาวนั้นกำลังหวาดกลัวว่าพรหมจรรย์ที่เพียรรักษาเอาไว้

แม้แต่ชายคนรักอย่างมาร์คก็ยังไม่เคยได้สัมผัส แล้วถ้าจะต้องสูญเสียให้กับชายอย่างเหมราช ที่เธอนั้นรู้สึกเกลียด พิ้งค์พลอยคิดว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันอภัยให้กับเขาเลย แต่ทว่าในเวลานี้หญิงสาวกำลังรู้สึกหนักหัวและก็ปวดมากด้วย จนต้องเอามือสองข้างขึ้นมากุมเอาไว้

"นี่ป้า! จะเสียงดังไปทำไม คุณไม่ใช่สเปคผมหรอก ผมไม่มีทางเล่นผีผ้าห่มกับป้าแน่และผมก็เป็นลูกผู้ชายพอ ไม่มีทางที่จะเอากับผู้หญิงเมาไม่ได้สติอย่างคุณแน่นอน ปวดหัวก็นอนลงไป ใครใช้ให้ดื่มหนักขนาดนั้น เดี๋ยวผมจะออกไปทำข้าวต้มร้อนๆ มาให้ทานจะได้กินยาแก้ปวด" พูดจบเหมราชก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พิ้งค์พลอยนอนลงบนที่นอนพร้อมกับเอามือกุมศีรษะเอาไว้ เมื่อความโกรธที่มีนั้นไม่อาจเทียบเท่าอาการปวดศีรษะในเวลานี้ เธอจึงยอมทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย

เหมราชออกไปทำข้าวต้มในครัวได้สักพัก เขาก็ยกเข้ามาให้เธอในห้องนอนพร้อมกับน้ำขิง ขณะที่พิ้งค์พลอยนั้นยังคงเอามือกุมไว้ที่ศีรษะอยู่เหมือนเดิม ครั้งแรกกับการดื่มหนักแบบนี้ เธอเพิ่งรู้ว่าเวลาหายเมา แล้วจะมีอาการปวดหัวจนมันแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

"ลุกมาดื่มน้ำขิงร้อนๆ ก่อน นอนเอามือกุมหัวแบบนั้นมันจะหายไหม" ดูเหมือนว่าคำพูดของเหมราชจะไม่เป็นผล เพราะพิ้งค์พลอยยังคงนอนห่มผ้าเอามือกุมศีรษะอยู่แบบนั้น

"ลุก! ทำไมดื้อแบบนี้ คุณไม่รู้จักโตจริงๆ เลยนะยัยป้าเอ๊ย!" คราวนี้น้ำเสียงของเหมราชดังออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เมื่อหญิงสาวนั้นดื้อดึงพูดยังไงเธอก็นอนนิ่งเฉย ก่อนจะก้มลงไปประคองพิ้งค์พลอยลุกขึ้นนั่ง ซึ่งเธอนั้นก็ไม่ได้ขัดขืนเขาเลยสักนิด

"ทำไมตัวร้อนยังกับไฟ คุณมีไข้แน่เลยพิ้งค์พลอย ดื่มน้ำขิงก่อน" เหมราชพูดพร้อมกับจ่อแก้วน้ำขิงไปที่ริมฝีปากของหญิงสาว แต่เธอนั้นกลับทำกิริยาไม่น่ารักออกมา เมื่อหญิงสาวใช้มือเรียวปัดมันออกและแล้วเธอก็ต้องตกใจ เมื่อแก้วใบนั้นหลุดจากมือของเหมราชกระทบลงไปที่พื้นอย่างแรง

เพล้ง!!!

"คุณพิ้งค์พลอย!" เหมราชตะคอกออกมาเสียงดัง เพราะความโกรธ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะทำแบบนี้ทั้งที่เขานั้นได้ตั้งใจที่จะชงมาให้เธอได้ดื่ม ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบถังขยะใบเล็กในห้องมา แล้วเก็บเศษแก้วใส่ลงไป จากนั้นชายหนุ่มได้เดินออกไปนอกห้องหาไม้ม็อบถูพื้นที่เปื้อนไปด้วยน้ำขิง

"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็ฉันไม่ชอบกลิ่นของมันนี่นา" พิ้งค์พลอยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ สาเหตุมาจากที่เธอนั้นรู้สึกผิดต่อชายหนุ่ม ซึ่งเวลานี้หญิงสาวก็ปวดหัวครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด แต่เหมราชกลับมีท่าทีที่เฉยชา เขาไม่พูดไม่จาโต้ตอบกลับ หลังจากที่เก็บเศษแก้วและเช็ดพื้นเรียบร้อยแล้ว เหมราชเดินไปหยิบชามข้าวต้มแล้วมานั่งลงข้างๆ เธอ