คู่กัดตัวร้ายของยัยเฉิ่ม

Chapter 1

ตัวจี๊ดนั่งเก็บเสื้อผ้าอยู่ในห้องนอน ส่วนคุณท่านทั้งสองคนนั่งเล่นอยู่ตรงหน้าบ้าน เธอคิดหนักมากเกี่ยวกับการไปอยู่ที่ไร่นทีธรในครั้งนี้ เพราะไม่รู้ว่าถ้าเสี่ยนทีเจอเธอจะทำหน้ายังไง แต่บางทีเขาอาจจะไล่เธอออกมาก็ได้ มันอาจจะดีนี่คิดในทางที่ดีที่สุดแล้วนะ

เธอลากกระเป๋าออกมาไม่มากนักเพราะคิดว่าคงอยู่ไม่นานและจะหาวิธีออกไปจากที่นั้นให้โดยเร็วไว

"พร้อมแล้วนะ ขาดอะไรอีกรึเปล่า"

"ไม่ขาดแล้วค่ะคุณท่าน"

"ต่อไปนี้เรียกเราสองคนว่าคุณพ่อกับคุณแม่นะ เราสองคนจะเป็นคนดูแลหนูเองต่อจากนี้ไป"

ตัวจี๊ดยกมือกราบท่านทั้งสองด้วยความซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยสักนิดเพียงแค่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กเท่านั้น แต่ท่านทั้งสองคนก็ยังเอ็นดูเธอกลัวว่าจะไม่มีที่ไป ลูกไม่มีพ่อแม่แล้วมันเลือกมากไม่ได้หรอก

"ขอบคุณมากนะคะที่ใจดีกับหนูขนาดนี้"

"แม่ของหนูเป็นคนดีคอยช่วยเหลือเราสองคนมาโดยตลอด อยากจะตอบแทนแต่ชีวิตนั้นมันแสนสั้น หนูช่วยรับความหวังดีจากสองคนนะ"

"หนูเกรงใจจริงๆค่ะ ตอนนี้หนูไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน แต่ถ้าหนูมีงานทำดูแลตัวเองได้ถึงเวลานั้นหนูขอไม่รบกวนพวกท่านนะคะ"

ได้สิถ้าวันหนึ่งมีคนที่ดูแลหนูได้ เราสองคนพร้อมที่จะสนับสนุนจ๊ะ"

ท่านดึงตัวจี๊ดเข้าไปกอดปลอบ เด็กสาวตัวคนเดียวไม่มีที่พึ่งที่ไหน จะใช้ชีวิตอยู่อย่างไรล่ะถ้าไม่มีคนคอยชี้นำทาง

"ไม่ร้องนะลูก แม่ของหนูไปสบายแล้ว"

"ค่ะ หนูจะเข้มแข็งค่ะ"

@ไร่นทีธร

ทั้งสามคนเดินทางมาถึงไร่นทีธรในเวลาต่อมา ตัวจี๊ดติดหนักตลอดเวลาว่าจะทำตัวอย่างไรเมื่อเจอเขา ตลอดเวลาเธอหลบหน้าเขาตลอดเพราะเลี่ยงการทะเลาะกัน แต่คราวนี้คงจะทำอะไรไม่ได้แล้วต้องเผชิญหน้าอย่างเดียว

"ลงมาลูก"

ตัวจี๊ดเดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าหนึ่งใบ เดินตามผู้ใหญ่ทั้งสองคนเข้าไปในบ้าน

"คุณแม่ คุณพ่อ! มาได้ยังไงเนี้ยนึกว่ากลับไปแล้วซะอีก"

ชายหนุ่มสวมกอดคุณแม่ของตัวเองแน่น ตอนแรกท่านมาธุระที่เชียงใหม่แล้วร่วมงานศพของคนรู้จัก แม่ยัยเด็กเฉิ่มคนที่เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้านั้นแหละ ถามว่าเขาสงสารมั้ยก็สงสารแหละ ถ้าไม่มีแม่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะยังไงต่อ แต่ก็ช่างเถอะญาติพี่น้องคงมีแหละ

"พาน้องมาฝากไว้ก่อน คุณพ่อจะผ่าตัดไม่รู้ตอนไหนแม่ยังพาน้องไปตอนนี้ไม่ได้ ถ้าทุกอย่างผ่านไปเรียบร้อยดีแม่จะมารับน้องกลับ"

"น้อง? หมายถึง..."

"เข้ามาลูกมา มาเจอพี่เขาก่อนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆอยู่แล้วไม่ต้องทำความรู้จักกันให้มากมายแล้วมั่งเนี้ย"

เสี่ยนทีเบิกตากว้างมองน้องที่คุณแม่ของเขาพูดถึง เป็นคนที่เขาคิดไว้ไม่มีผิดนี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมหล่อนถึงมาอยู่ที่นี่ได้

"นี่มันอะไรกันครับแม่"

"แม่จะฝากน้องไว้ก่อน สักเดือนสองเดือนแล้วจะมารับน้องไปอยู่กรุงเทพ ตอนนี้หนูจี๊ดไม่มีใครแล้วเราห้ามแกล้งน้องนะเข้าใจมั้ย"

เสี่ยนทีมองพ่อกับแม่อย่างไม่เข้าใจ ฝากไว้ก่อนหมายถึงอะไรนี่อย่าบอกนะว่าจะให้หล่อนมาอยู่กับเขาที่นี่นะ

"จะให้มาอยู่กับผมที่นี่เหรอ"

"ใช่สิจ๊ะ พ่อกับแม่ยังไม่มีเวลาดูน้องเลย แต่ไม่รบกวนนานหรอก"

ท่านดันตัวของตัวจี๊ดไปใกล้ผู้เป็นลูกก่อนจะอมยิ้มชอบใจ จริงๆถ้าจับคู่ให้กันไปเลยน่าจะดีแหะลูกชายเธอพามาแต่ละคนไม่ได้เรื่องสักคน เล่นๆเปลี่ยนไปมาไม่ซ้ำหน้าจนเธอเหนื่อยใจ

"ทำไมไม่พาไปหาญาติพี่น้องเธอล่ะแม่ พามาให้เป็นภาระทำไมกัน"

ตัวจี๊ดหน้าชาขึ้นมาทันที มองชายหนุ่มน้ำตาคลอแต่ต้องกลั้นไว้ไม่ให้มันไหลออกมา ใช่สิเธอไปที่ไหนก็เป็นภาระแม้แต่พ่อแท้ๆยังไม่เลี้ยงเลย

"ทำไมพูดจาแบบนั้น ไม่น่ารักเลยนะลูกชาย"

ผู้เป็นแม่เอ็ดเสียงดังเมื่อเห็นหน้าของหญิงสาวไม่ค่อยสู้ดีนัก ตัวจี๊ดเงยหน้ามองท่านทั้งสองคนก่อนจะเอ่ยตัดปัญหาเพราะไม่อยากให้ทุกคนต้องมาทะเลาะกันเพราะเธอ

"จี๊ดกลับไปอยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ อีกอย่างจี๊ดต้องไปรายงานตัวที่กรมการเกษตรเดือนหน้า เขาเรียกรายงานตัวค่ะ ถ้าเกิดว่าจี๊ดได้งานนี้อาจจะไม่ได้อยู่บ้านเพราะที่ทำงานค่อนข้างไกลพอสมควร ระหว่างนี้ก็หาไรทำไปก่อนอยู่ได้สบายมากค่ะ"

เธอไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่คุณแม่ของเธอจะเสียเธอได้ฝึกงานที่กรมเกษตรและได้สอบแข่งขันในตำแหน่งนักวิชาการเกษตรและเธอก็ทำสำเร็จสามารถบรรจุเป็นข้าราชการได้เลย ความภาคภูมิใจของคุณแม่แต่ท่านก็ไม่ได้แสดงความดีใจกับเธอเพราะด่วนจากไปซะก่อน

"หนูสอบข้าราชการติดเหรอลูก"

"ค่ะ นักวิชาการเกษตรค่ะ แต่ว่าต้องไปอยู่ที่อื่นเดือนหน้าต้องไปรายงานตัวค่ะ"

ทั้งสองท่านมองหน้ากันอย่างลังเล อนาคตของเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะดีเธอไม่ควรรั้งไว้ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะแม่ของเธอหวงเด็กคนนี้มาก ก่อนสิ้นใจเธอย้ำนักหนาว่าช่วยดูแลลูกสาวเธอให้ด้วย ถ้าเธอปล่อยให้ตัวจี๊ดไปใช้ชีวิตคนเดียวคุณแม่ของเธอคงนอนตายตาไม่หลับ อีกอย่างถึงมันจะมั่นคงแต่เธอกับสามีสามารถให้เด็กคนนี้ได้มากกว่าเยอะ

"เอายังไงดีคะคุณ"

"อนาคตมันมั่นคงนะคุณ อีกอย่างตัวจี๊ดไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีแต่คนใหญ่คนโต หนูจี๊ดจะได้เจอคนที่ดีนะ"

เสี่ยนทีมองตัวจี๊ดด้วยความหมั่นไส้ เก่งนักนะยัยเด็กคนนี้เพิ่งเรียนจบแท้ๆสอบติดข้าราชการซะด้วย  แต่ว่าไหนๆช่วงนี้เขาก็เบื่อๆอีกอย่างถ้าพ่อกับแม่เขารับไปดูแลนั้นเท่ากับว่าอยู่อย่างสบายกว่าการไปทำงานเป็นข้าราชการเยอะเลย จะไปทำให้เหนื่อยทำไมจริงมั้ย

"หนูอยากทำมั้ยลูก งานมันเหนื่อยนะอยู่กับแม่สบายกว่านี้เยอะเลยไม่ต้องไปเป็นลูกน้องใครด้วย ถ้าวันหนึ่งหนูอยากเปิดไร่ของตัวเองแม่จะทำให้ดีมั้ย ไปบรรจุที่ไหนก็ไม่รู้อันตรายรึเปล่าไม่มีใครบอกได้"

"แต่ว่า..."

"งั้นผมจะรับดูแลให้ช่วงเวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ อีกอย่างเรียนจบทางด้านนี้มาด้วยน่าจะช่วยงานได้เยอะเลย จริงมั้ย เวลาตัดสินใจยังมีอีกตั้งเป็นเดือนนิ"

เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เพิ่งเทหญิงคนล่าสุดไปด้วยระหว่างที่เบื่อๆแกล้งคนเล่นดีกว่าสนุกออก จริงมั้ย

"แต่จี๊ดไม่อยากรบกวนค่ะ เกรงใจ"

หญิงสาวเห็นรอยยิ้มร้ายของชายหนุ่มก็รู้สึกตงิดใจแปลกๆ เกรงว่าเขาจะมีแผนแกล้งเธอมากกว่าหวังดีจริงๆ

"ไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรเลยนิ ไหนๆก็มาอยู่ที่นี่ฝึกงานก่อนได้ไปลงพื้นที่จริงดีกว่ามั้ย"

"นั้นนะสิลูกอยู่กับพี่เขาดีกว่า ให้เขาช่วยสอนงานด้วยเผื่อถ้าหนูตัดสินใจไปจริงๆจะได้มีความรู้เพิ่มขึ้นมากมาย เอาตามนี้เนาะยังพอมีเวลาคิด"

ตัวจี๊ดเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจนมุมอีกครั้ง กำลังหาทางออกได้แล้วแท้ๆทำไมเขาจะต้องมาพูดแบบนั้นด้วย

"เตรียมตัวเลยนะ ฉันจะสอนความรู้ทั้งหมดที่ฉันมีให้เลย หึ!"

หญิงสาวเริ่มรู้สึกขนลุกเมื่อรอยยิ้มปีศาจของเขามันเด่นชัดมากว่าเขาไม่ได้จะสอนจริงๆ แต่จะแกล้งกันมากกว่า คนอย่างเขานะเหรอจะหวังดีจริงๆกับเธอ

'ฝันไปเถอะ'