“อย่าคิดถึงมันอีกนะครับ ไม่นานมันก็ต้องชดใช้กรรมที่มันทำไว้กับข้าวฟ่าง”
กรกฎกระซิบปลอบ พร้อมกันนั้นก็ทำหน้าที่นักฉวยโอกาสที่ดี ด้วยการโอบแขนไปรอบบ่าแล้วสวมกอดร่างบางไว้แนบแน่น ขณะเดียวกันก็กดริมฝีปากร้อนผะผ่าวลงไปบนกระหม่อมบาง พร้อมกับกระซิบปลอบประโลมอีกครั้ง
“อย่าไปคิดถึงมันอีก คนเลวพันธุ์นั้น มันไม่สมควรเข้ามาอยู่ในหัวสมองของข้าวฟ่างด้วยซ้ำไป”
กาญต์พิชชากำลังเป็นไม่ต่างจากลูกนกที่ถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บ เมื่อมีคนแข็งแกร่งกว่าคอยปกป้องแถมคนๆ นั้นยังเป็นคนที่เธอหลงรักมอบใจภักดิ์ให้ในทุกวินาที หญิงสาวจึงโผเข้าซบอกกว้างแข็งแกร่งอย่างไม่มีเกี่ยงงอน สร้างความถูกใจให้กับเจ้าของเรือนกายล่ำสันเป็นยิ่งนัก
“เขาจะมาทำร้ายข้าวฟ่างอีกไหมคะ”
กาญต์พิชชากระซิบถามด้วยเสียงสั่นเทา คราใดนึกถึงเหตุการณ์ที่ถูกทำร้าย หญิงสาวก็หวาดกลัวตัวสั่นอย่างไม่อาจหักห้ามไว้ได้
กรกฎลอบถอนหายใจยาวกับคำถามที่กาญต์พิ
