เมื่อเข้ามาอยู่ในลานสเก็ต กาญต์พิชชาก็ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง หญิงสาวปล่อยใจให้ว่าง ไม่นึกถึงชายที่รักยิ่ง ไม่นึกถึงเพื่อนร่วมสโมสร ไม่คิดถึงสายตาของโค้ชคนนั้น ซึ่งจ้องเธอด้วยแววตาจงเกลียดจงชัง หญิงสาวมุ่งสนใจอยู่กับกีฬาฟิกเกอร์สเก็ตที่เธอชื่นชอบและรักมันที่สุด หญิงสาวพยายามเล่นฟิกเกอร์สเก็ตให้ได้ดีตามที่โค้ชซองซูถ่ายทอดวิชาให้ในทุกวี่ทุกวัน
การเล่นฟิกเกอร์สเก็ตด้วยลีลางดงามอ่อนช้อยเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับกีฬาชนิดนี้ ทำให้กาญต์พิชชาถูกจับตามองจากนักกีฬาจากชาติอื่น นักข่าวที่มาเฝ้าดูการซ้อมของนักกีฬาจากหลายๆ ประเทศ ต่างก็ถ่ายภาพของกาญต์พิชชามากเป็นพิเศษและมีการขอสัมภาษณ์โค้ชซองซูด้วย
การถูกจับตามองจากนักข่าว การที่โค้ชซองซูถูกนักข่าวรุมสัมภาษณ์เกี่ยวกับกาญต์พิชชา ได้สร้างความอิจฉา สร้างความโกรธแค้นให้กับใครบางคนที่ยืนจ้องมองด้วยแววตาริษยาอยู่ข้างสนาม
“เริงร่าไปก่อนเถอะนังข้าวฟ่าง อี
