บทที่ 12

1504 คำ

เป็นเจ้านายหาได้ตอบให้รณกรคลายความสงสัยไม่ เขากลับเป็นฝ่ายถามให้เลขาส่วนตัวต้องนิ่งขึงหาคำตอบไม่เจอชั่วขณะ “ทำไมคุณถึงคิดว่าผมจะไม่ไปดูข้าวฟ่างแข่งขันในรัสเซียล่ะ” “เอ่อ...ก็ผมเห็นเจ้านายมีงานล้นมือนี่ครับ เกรงว่าช่วงนั้นเจ้านายอาจจะเดินทางไปรัสเซียไม่ได้” รณกรเอ่ยตอบตามความเป็นจริง ซึ่งเขาเห็นอยู่ในทุกวี่ทุกวันว่าเจ้านายนั้นมีงานให้ทำมากสักเพียงใด “ต่อให้มีงานมากเพียงใดผมก็จะไปดูข้าวฟ่างแข่งฟิกเกอร์สเก็ตให้จงได้” กรกฎเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และต่อท้ายด้วยการพึมพำออกมาติดแผ่วเบา ทว่ายังคงไว้ซึ่งความหนักแน่นไม่แพ้กัน “ในชีวิตของผมไม่มีสิ่งใดสำคัญเท่ากับข้าวฟ่างหรอกรณกร” เอ่ยบอกความในใจไปแล้ว เจ้าของสโมสรสเก็ตน้ำแข็งชื่อดัง ก็เดินไปทอดสายตาจ้องมองกาญต์พิชชาซ้อมสเก็ตต่อ โดยไม่ลืมเอ่ยถามเลขาฯ ส่วนตัวถึงเรื่องที่ตนเองได้สั่งไปก่อนหน้านี้หลายวันแล้ว “ว่าแต่คุณเถอะ ก่อนจะมาพูดมา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม